Vrijdag 26 januari 2007, nadat Joan 4 dagen over tijd is toch maar een testje doen. Daar zit je dan samen op de bank te wachten op de uitslag. na drie minuten zouden we het moeten weten. Joan leest voor, uit de gebruiksaanwijzing; “in enkele gevallen heeft u al binnen 1 minuut de uitslag”. Voordat ze is uitgesproken verschijnt er al het woord ”zwanger” op de display. Ze is zwanger….. Oh nee WIJ zijn zwanger.

8 maanden geleden besloten dat we toch wel heel graag een kindje wilde. En gezien Joan haar leeftijd was er toch wel wat haast bij. Kortom we begonnen hem al te knijpen, en hebben dus al een afspraak gemaakt bij de gyneacoloog voor een vruchtbaarheidsonderzoek. Want zo bleek uit eerder onderzoek, Bas had zwak zaad. Wat nou zwak zaad? In dat kleine schermpje staat toch erg duidelijk het woord in zwarte letters, ”zwanger”.

We zijn zwanger…. het is volgens mij nog steeds niet tot me door gedrongen. Maar de test zegt het toch echt. En dan begint nu het grote avontuur. wordt vervolgt…….. :-)

Het idee begint eindelijk een beetje in te kicken, het besef dat ”we” zwanger zijn. Joan had al weer een paar boekjes gekocht en hierbij had ze een lief kaartje geschreven. Ook zij begint te beseffen dat er iets gaat veranderen in ons leven. En ik moet meteen bekennen dat ik sinds we het weten met een grijns op mijn gezicht loop.

Het is een raar maar wel heel erg gaaf idee. En vooral ontzettend spannend. Gewoon het idee dat je vader gaat worden. Na al die jaren (35) dat je eigenlijk alleen voor je zelf hebt hoeven zorgen ga je nu de verantwoordelijkheid aan om dit ook voor een nieuw mensje te doen. En ja naast het spannende gedeelte is er toch ook wel vrees voor wat er gaat komen. Maar ik denk dat dit normaal is. Als die vrees er niet zou zijn dan zou het ook niet spannend zijn.

Joan begon vandaag al over de 9 maanden beurs, tja daar zal ik ook aan moeten geloven ;-)

Okay, we zijn nu een paar dagen verder en ik begin al aardig te wennen aan het idee. Misschien wel even verstandig om uit te leggen waarom we deze website ingericht hebben. Wij (Joan en Bas) hebben een jaar geleden besloten dat we graag kinderen willen. Kinderen van ons zelf. Tot die tijd speelde altijd de gedachte dat we zouden adopteren. Maar dan begint het te kriebelen en kom je tot de conclusie dat je toch liever een kindje van jezelf krijgt. Joan is al wat ouder (achter in de 30) en dit brengt een extra risico met zich mee en de kans op succes is ook veel lager. Als je dan daadwerkelijk besloten hebt dat je hiermee door gaat stopt je vrouw met de pil en ga je elke maand hopen dat het raak is. En dan blijft het uit. De tijd begint te dringen en je begint je zorgen te maken of het wel allemaal gaat lukken voor de door jullie gestelde deadline (kindje voor je 40e).

Dan kom je tot de ontdekking dat je vrouw zwanger is en is het toch gelukt (binnen 1 jaar). Alle vrees die je had naar aanleiding van vruchtbaarheidsonderzoeken en ”zwak zaad” verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Je kan je voorstellen dat dit een hoop bij een mens los maakt en ik verwacht ook dat er de komende 9 maanden, plus de rest van mijn leven een heleboel gaat veranderen. Het lijkt mij dan ook geweldig om later terug te kunnen lezen wat je allemaal voelde en wat er allemaal speelde. Ook voor de dochter/zoon in spe zal dit een mooi naslag werk zijn.

Maar waarom dan op het internet? Zodat familie, vrienden en andere geinteresserde mee kunnen lezen en vooral reageren en anticiperen. In de hoop dat hierdoor een mooi en vooral interessant naslagwerk zal ontstaan, voor ons en voor de toekomstige nieuwe telg.

Tja de ouders, lange tijd koesterde zij hoop en eindelijk wordt hun wens vervult. Betty kon haar tranen niet binnen houden, Ieneke begon te trillen en Joop had geen adem meer. Of dat nou kwam vanwege het feit dat er een kleinkind onderweg is of vanwege het feit dat ze beseffen dat ze opa en oma gaan worden en de jaren dus weldegelijk toeslaan….. Ik gok maar op het eerste (en stiekem ook een beetje op het laatste) hoe je het ook went of keert de moeders zijn al druk opzoek naar babykleertjes.

Cinthia en Pieter hebben een dochter en zij heet Dyonne. Geboren op de dag dat Joan en ik er achter kwamen dat Joan zwanger is. Hoezo toeval? Luitjes heel veel geluk voor jullie 3-tjes’

Het heeft even op zich laten wachten, maar nu laat dan ook de moeder in spe iets van zich horen. Het is heel raar maar ik voel me nog niet echt zwanger, ik weet dat het zo is maar het connect nog niet. Vergis je niet, ik ben heel erg blij met onze op komst zijnde Junior, maar met uitzondering van de uit proportie groeiende voorgevel voel ik me net als voorheen. Ok ok koffie smaakt niet meer, en soja vla is opeens echt smerig “al zullen de meesten van jullie dat zowiezo al vinden”. Nou ben ik ook niet echt het type om meteen op een enorme roze wolk te gaan drijven, dus het zal wel even duren voor ik me echt zwanger ga voelen. Waarschijnlijk pas als je het gaat zien aan mijn dikke toeter en als ik de kleine kan voelen. Maar ik ben zeker van plan om enorm te gaan genieten van deze tijd, en zal iedereen middels deze site op de hoogte houden van de voortgang. Nu geniet ik vooral van de ontzettend leuke en lieve reacties, zusjes die uit hun dak gaan omdat ze tante worden, vrienden en vriendinnen die enorm blij zijn voor ons en collega”s die als een deskundig team met allerlei verhalen komen. Maar vergeet vooral de trillende en huilende, maar vooral dolgelukkige oma”s en opa niet. Jullie zijn allemaal geweldig en bedankt voor alle lieve reacties tot nu toe.