2007-03-02 12:15

We hebben de voorlopige uitslag en deze is erg positief. Uit het weefsel is gebleken dat het geen mola betreft. Ze noemen het een voorlopige uitslag maar volgens onze nieuwe dokter is dat zo goed als zeker. Nu nog even wachten op de uitslag van het bloedonderzoek waar aan ze kunnen zien of Joan nog zwangerschaps hormomen in haar lichaam heeft. Als dit niet het geval is dan kunnen we er weer tegen aan.

De dag van de uitslag waren we allebei helemaal op. Waarschijnlijk omdat eindelijk alle spanning weg viel. Nu kunnen we ons weer focussen op de alledaagse zaken. Joan is weer volop begonnen bij haar werk en ik heb een nieuwe opdracht in Amsterdam die mijn volledige aandacht vraagt.

We zijn ons weer voorzichtig aan aan het voorbereiden op een hopelijk volgende zwangerschap. Wel hebben we besloten dat we wat meer gaan testen aangaande vruchtbaarheid en dergelijke. Kortom ik mag het nog een keer bewijzen en afhankelijk van de uitslag zullen we bespreken wat de volgende stappen zijn.

Hehe, ik kan eindelijk weer normaal relaxen. Het is een enorme opluchting dat het niet om een Mola-zwangerschap ging, wel ben ik heel benieuwd wat dan de oorzaak zou kunnen zijn geweest van de aanwezigheid van 3 vruchtwaterzakjes. Helaas ben ik vergeten dit aan de arts te vragen, dus zullen we deze er bij ons volgende bezoek nog maar even ingooien. De curettage is me heel erg meegevallen, ik was snel weer op de been en heb zo goed als geen pijn of bloedverlies gehad. De geestelijke pijn was iets heftiger, want ik was na de ingreep behoorlijk over mijn toeren. Gisteren had ik voor het eerst sinds tijden het gevoel dat het leven weer zijn normale gangetje gaat, ik heb heerlijk uitgebreid gekookt, zelfgemaakte sushi en mexicaanse wraps. Daarna hebben we lekker getafeld met een wijntje erbij en een bakkie na. Ook vandaag was een geslaagde dag, lekker de keuken en de schuurtjes opgeruimd, wat planten gesnoeid in de tuin, een hele dierentuin bij elkaar gekleid voor Elsa en daarna lekker Mc Donalds gehaald met de buren. Kortom, mijn hoofd is weer helder en ik kan er weer met frisse moed tegenaan. Iedereen heel erg bedankt voor alle lieve reacties, en we blijven jullie via de site op de hoogte houden van alles.

Voor mij zit “als alles goed is” de laatste test erop, vandaag moest ik nog 1 keer bloed laten prikken om te kijken of al het zwangerschapshormoon uit mijn lichaam is verdwenen. Om geen risico te lopen vond de arts het toch verstandiger om pas weer zwanger te worden als ik helemaal ontzwangerd ben, gelukkig hoeft dit niet erg lang te duren omdat het niet om een Mola-zwangerschap ging. Blij toe dat ik dit niet vaker hoef te doen, want met maar 1 prikpunt in Heerhugowaard, heb ik vanmorgen ruim een uur moeten wachten tot ik aan de beurt was. Nu alleen nog 1 testje voor Bas en dan 23 Maart een vervolg gesprek met “de reeds de 3e gynaecoloog die we hebben versleten” Dokter Hooker ;-)

Vorige week voorlopig het laatste bezoek aan het ziekenhuis gehad. We kregen goed nieuws. Het zwangerschaps hormoon is zo goed als verdwenen en nog 1 keer bloed onderzoek en dan mogen we er waarschijnlijk weer tegenaan. Verder blijk ik superzaad te hebben dus daar is ook niets mis mee. Lijkt me dan ook dat er ons niets meer in de weg staat. Dus nu maar hopen dat het allemaal niet zo lang op zich laat wachten.

We kregen echter nog wel anders nieuws. Op de vraag van Joan wat het dan was als het geen mola was, kregen we te horen dat we er dan maar van moesten uitgaan dat het een drieling was. Pfff, wordt je best wel even met je neus op de feiten gedrukt. Twee tegelijk is nog wel te handelen en dan ben je ook meteen klaar in mijn optiek. Maar drie?!?!?!? Ik heb maar twee armen. Wil niet zeggen dat een 3e niet welkom zal wezen. Maar mocht dit de volgende keer weer het geval zijn en het dan wel lukken dan is het wel ff slikken. Maar dan kunnen we zeker volmondig zeggen dat we klaar zijn….