Vorige week kregen we het blije nieuws dat we weer zwanger waren. En dat op een dag dat ik net uit het ziekenhuis kwam waar mijn vader ligt. Ik had net het nieuws gekregen dat mijn vader alsnog aan zijn hart geopereert zou worden. Een operatie met veel risico’s. Toen ik thuis kwam stond Joan te popelen om te testen.

Na een minuut of wat kwam ze beneden met het testertje in haar hand. Enkele ogenblikken later verschenen de verlossende letters op het kleine schermpje. “ZWANGER”.

Vreugde en verdriet tegelijkertijd. Door mijn hoofd continue de gedachte dat het ene leven plaats zou maken voor het andere. Stomme gedachten als ik er naderhand aan terug denk, maar op zo’n moment heel erg logisch. Nu zijn we een week verder. Gisteren een afspraak gemaakt voor de eerste echo. Dit op advies van de dokter gezien het feit we vorige keer alle ellende hebben moeten doorstaan van een mogelijke mola. En beetje bij beetje krijgt de blijdschap de overhand.

Dan het nieuws dat mijn vader toch niet geopereert wordt. Hij doet het beter op zijn medicijnen dan men had verwacht. Blijdschap omdat we niet de ellende van een openhart operatie hoeven door te staan.

En dan de volgende klap. Joan belde me vanmiddag…… een bloeding. Waarschijnlijk een miskraam. Opzich niet zo gek zo vroeg in een zwangerschap, maar emotioneel is de klap erg groot. Morgen maar weer het ziekenhuis bellen om te vragen of de geplande echo door moet gaan. Het schijnt dat ze zowieso willen kijken of al het weefsel weg is.

Maar simpel samengevat: is het gewoon allemaal kut. Andere woorden heb ik er even niet voor. Een grote emotionele achtbaan, en laat ik nou niet houden van achtbanen….

Even een kleine update: het is dus echt een miskraam. Zojuist kwam het eruit. Hoe gek het ook klinkt ik ben best opgelucht, we weten nu in ieder geval zeker dat het niets is. En zoals Joan zei, het voordeel is dat het er niet weer uit gehaald hoeft te worden middels een curetage.

Een onzekerheid minder, en zoals mijn moeder zei, ‘driemaal is scheepsrecht’, kortom de volgende keer gaat het gewoon lukken…..