Omi had een heel mooi kado voor ons. We kregen dit het weekend voordat mijn vader overleed. Het was de bijtring waar ikzelf, mijn vader en zijn vader als baby op gesabbeld hebben. Mijn oma heeft hem aan mijn moeder cadeau gedaan toen ik geboren werd, en nu heeft zij hem aan mij cadeau gedaan. Kortom hij is al heel erg oud en nu is hij voor Nicki.

Van Joan heb ik een cadeaubon gekregen voor de juwelier. Ik ben hier meteen langsgegaan en zij gaan hem restaureren en schoonmaken. De bevestiging van de ring is gebroken en hij is erg vies. Aanstaande vrijdag ik hij klaar, ik ben benieuwd hoe het wordt. Links een foto van ons familie erfstuk. (nu 4 generaties oud).

Week 15 zit er op en het was geen leuke week voor ons. Zeker niet omdat vrijdag ochtend wij afscheid hebben moeten nemen van pa, opa en schoonpapa. Mijn vader, Joop Pisa is helaas veels te vroeg op 66 jarige leeftijd overleden.

Wij hebben echter de instelling dat het leven gewoon doorgaat en zo ook de ontwikkeling van Nicki. Dus toch hier een weekoverzicht.

Op het KDV (Kinderdag verblijf) gaat alles goed, de leidsters zijn altijd blij om junior weer te zien en ze gedraagt zich voorbeeldig. Zeker als ze in de bouncher mag. Day is een maxi-cosi die in een net aan een grote veer hangt. Als ze dus beweegt dan gaat ze op en neer, en dat vind madam helemaal geweldig.

Uit Israel hebben een we een hele mooie en vooral zachte deken gekregen, en die was heerlijk warm. En natuurlijk is ihet nog steeds geweldig om bij papa te liggen, en ook hij had hier heel veel aan de afgelopen week. Mijn speelkleed is nog steeds een groot succes en ik kan al redelijk goed dingen ervan af trekken. Spelen met, of eigen plagen van Vinnie is ook gaaf, het maakt niet uit hoe hard ik hem op zijn kop trappel hij blijft gewoon liggen.

Tot slot heeft mama al mijn knuffels in de wieg gelegd, dan zijn ze tenminste een beetje netjes opgeruimd en de wieg daar pas ik toch niet meer in. Papa heeft mijn (grote) geboortekaartje aan de muur gehangen dus mijn kamertje wordt steeds gezelliger.

Vandaag naar de juwelier geweest om de bijtring op te halen en ik moet zeggen dat ze erg hun best gedaan hebben, hij is erg mooi geworden.

Ze hebben met een laser de gebroken ring aan elkaar gezet, daar zie je bijna niets meer van. Verder hebben ze hem helemaal gereinigd. En zoals we verzocht hadden hebben ze hem niet helemaal spik en span gemaakt. Kortom hij ziet er niet nieuw uit. De bijtring is ontzettend oud en dat mag je ook zien ook. Ik heb via het internet ontdekt dat mijn opa Nicolaas Johannes Pisa in 1899 geboren is. En volgens de overlevering was hij de eerste die op deze bijtring heeft gesabbeld. Mijn vader is in 1941, geboren en ik zelf in 1971.

Ter nagedachtenis aan opa hebben we een speciale edite gemaakt van het stripdagboek.

Regelmatig stel ik me de vraag wat ik moet kopen voor junior, er is namelijk een gigantische verscheidenheid aan verschillend speelgoed. Joan en ik hebben altijd gezegd dat we zouden kiezen voor traditioneel (houten) speelgoed, als ik echter in de box kijk zie ik dat daar niet heel veel van terecht komt. Toch hebben we bijna al het speelgoed weloverwogen gekocht en dat wil ik graag met jullie delen. Hieronder een overzichtje met tekst en uitleg.

Als eerste de mobiel die aan de box hangt. Helemaal in de jungle stijl zoals de babykamer, echter dat is niet de reden waarom we deze hebben gekocht. Naast de standaard muziekjes (die Nicki totaal niet kunnen boeien) speelt deze mobiel ook oerwoud geluiden af en dat is het helemaal voor junior. Zonder oerwoud geen lol. Nicki wordt erg rustig van de natuurlijke geluiden.

In de box vind je ook Rolifant, een grote rode olifant. Dit was eigenlijk een impuls aankoop van papa, maar desalniettemin een succes. Nicki weet met veel gemak de bijtring te vinden en rukt daar met volle overgave aan. De grote oren ritselen en elk onderdeel voelt anders aan. En daarnaast ziet hij er erg grappig uit.

Rolifant wordt vergezeld door Steef het paard. Steef en Rolifant komen uit dezelfde serie van Playgro. Steef is een stuk kleiner en daardoor handzamer. Steef rammelt en is heerlijk om op te bijten. Ook steef is gemaakt uit verschillende stofjes en elk onderdeel maakt weer een ander geluid. Aan de Maxi Cosi hangen Steef en Rolifant in het klein en zij zorgen voor afleiding als we in de auto zitten.

De ‘Wow Wee Bird’ ligt af en toe in de box. Wow wee is een bolvormige vogel die makkelijk te grijpen is en als je hem dan heen en weer schud maakt hij verschillende vrolijke geluiden. Hij roept bijvoorbeeld heel hard WOW WEE. Nicki kan er ook mee gooien en dan maakt dit vrolijke beestje uiteraard ook een hoop herrie. Eveneens van de firma playgro en verkrijgbaar in verschillende uitvoeringen (Vogel, leeuw, olifant, en een koe)

Als laatste hebben we in de box een activiteiten centrum hangen. Dit is voor baby’s vanaf 3 maanden tot een jaar. Het apparaat heeft twee kanten, dus zodra je kleintje ouder wordt dan draai je het geheel om. Omdat het ding pootjes heeft (letterlijk: er zitten voetjes aan) ak je het geheel ook op de grond leggen. De reden waarom we dit gekocht hebben is omdat het Nicki erg stimuleert om op haar buik te liggen, vanwege de spiegel. Verder zit het apparaat vol met audiovisuele aspecten die erg uitnodigen om aan te raken en mee te spelen. Kortom met dit activiteiten centrum stimuleer je het buik liggen en de grijpreflexen van je baby. Dit product is van de firma Tinylove.

Natuurlijk liggen er ook regelmatig knuffeldoekjes en dergelijke in de box maar die reizen eigenlijk met Nicki mee en zijn niet voor ons specifiek box speelgoed. En heeft Nicki af en toe helemaal geen oog voor een specifiek speelgoedje. Nou dan maar even niet, niets moet, alles mag. En als dit een terugkerend iets is dan vinden we altijd wel een andere baby die er wel vrolijk van wordt. We proberen dus niets op te dringen, het moet allemaal een spel blijven.

Het is zo goed gegaan dat ik het helemaal ben vergeten te vermelden. Afgelopen vrijdag ben ik op mijn papadag met Nickita naar het consulatiebureau geweest voor de 3e prik. Daar is madam gewogen en gemeten en heeft ze dus weer een vaccinatie gekregen. Deze keer zonder te huilen.

Wil je weten hoe lang en zwaar de dame is kijk dan maar op de overzichtspagina’s aan de rechterkant
Ontwikkeling – Gewicht
Ontwikkeling – Lengte
Of klik op bovenstaande linkjes

Deze week heeft papa de familie bijtring schoon laten maken en ik ben er maar wat blij mee. Verder werd de tweeling (Salomee en Zionne) 1 jaar, dus hadden we een feestje en dat was erg gezellig.

Papa heeft vorge week een heel mooie speciale editie gemaakt van mijn stripdagboek voor opa. Hij heeft hiervoor heel veel oude foto’s ingescanned. Zodoende heeft hij ook mooie foto’s van omie gevonden.

En Cinthia en Pieter, zijn met de kids op visite geweest, Dyonne was enorm gegroeid, en wat een heerlijk dametje is Valerie. Papa heeft weer een heleboel foto’s gemaakt.

Met mama ben ik lekker wezen wandelen en heb bijna de hele rit op mijn buik gelegen zodat ik over het randje kon kijken. En volgens mama zijn we afrikaanse vogels onderweg tegengekomen (fuuten), dus die heeft ze meteen maar vastgelegd op de foto.

Tot slot heeft mama deze week een hele mooie kleding zak voor mij gemaakt zodat mijn kleertjes niet zoek raken op het KDV.

Vandaag is mijn mama jarig en papa heeft daarom deze keer een mooi t-shirtje voor mij gemaakt

Het was erg lastig om dit voor elkaar te krijgen omdat papa niet zo’n textielkunstenaar is als mama, maar hij was best trots op het eindresultaat. (En let ook even op mijn “I love mama” sokken!) Hieronder zie je ook de achterkant (ja, papa heeft zich echt uitgeslooft)

Hiep hiep hoera voor mama!

Heb je een kleine, wordt die ziek, steekt ze jou ook aan. Ben je mooi klaar mee.

Kortom we hebben alledrie de griep en dat is geen pretje want die kleine gaat gewoon door. Gelukkig voelt Joan zich beter in de avond en ik in de ochtend. Voor Nicki vind ik het vooral zielig. Loopneus (neusspray) ontstoken oogje (moet elke keer schoon gemaakt worden), niezen, hoesten, niet willen eten, en vooral niet weten wat je overkomt.

Maarja daar worden ze groot van.

Week 17 zit er op en Nicki is deze week de 4 maanden marker gepasseerd. Het was een vermoeiende week omdat Zowel Nicki als wij zelf geveld waren door de griep. Hierdoor zat Nicki haar oogje telkens dicht vanwege een ontsteking en moesten mama en papa aan de slag met de neusspray omdat haar neus keer op keer overliep. Door dit alles dronk het damentje niet zoals gebruikelijk dus was wel even lastig.

Ook zijn papa en Nicki deze week naar de notaris geweest om het een en ander te regelen ivm opa zijn overlijden, maar we moeten nog wachten op de notaris voordat we daar verder mee kunnen.

Verder is Joan weer een jaartje ouder geworden. En vanwege haar verjaardag waren beide oma’s op bezoek. Tevens werden we op maandagavond verrast door een onverwachts bezoekje van mijn (andere) tante Wendy, de zus van mama. Dat was een hele grote verrassing, zeker omdat Nicki deze tante nog niet had ontmoet. Maar het was heel erg gezellig en de dames vonden elkaar wel heel erg leuk. Voor mama was het in ieder geval een hele leuke verrassing. (En natuurlijk allemaal leuke cadeautjes)

Ik heb voor 1x mijn flanellen pyama aangehad en toen was hij al te klein, erg jammer, maar ja ik groei dan ook als kool. En Vinnie is dol op mijn speelkleed, hij probeert het elke keer in te pikken.

Papa heeft mama verrast met een weekendje weg naar Maastricht. We waren allemaal nog wel erg grieperig maar dat mocht de pret niet drukken.  Mama heeft een mooi vest gekocht en ik heb weer allemaal nieuwe kleertjes gekregen.

Omdat dit weekendje ter ere van mama haar verjaardag was kreeg ze sterretjes op een taartje. Dit veroorzaakte echter zoveel rook dat het brandalarm af ging en binnen 5 minuten de brandweer op de stoep stond. Was erg grappig omdat ze mama allemaal een handje kwamen geven en haar feliciteerden.

hieronder een korte video impressie

[flashvideo filename=video/maastricht2008.flv width=400 height=300 /]

Met een hoop citrosan en paracetamol zijn mijn papa en mama het weekend door gekomen. We hebben het wel ontzettend naar onze zin gehad en het was een geweldig eerste weekend weg met alleen ons drietjes.

Zeker voor herhaling vatbaar…

Papa heeft mama een weekendje weg naar Maastricht cadeau gedaan voor haar verjaardag, en ik mocht mee. (hieronder een korte samenvatting)

[flashvideo filename=video/20-10-2008-schateren.flv width=400 height=300 /]

2008-10-31 11:45 controle

Deze week is er, behalve het weekendje naar Maastricht, helemaal niets gebeurd. Nicki was ruim een week niet bij het kinderdagverblijf geweest vanwege de griep, maar dat mocht de pret niet drukken. Ze we even rustig als normaal volgens de leidsters maar ondertussen ligt ze voor dat papa thuis is al te slapen in de maxi-cosi. kortom lekker druk geweest.

Na Maastricht zijn we langs geweest bij tante Steffi en mijn (St)oma (oftewel stief oma, die heet ook Joan) Was weer erg gezellig en een welkome onderbreking van de lange rit uit Maastricht.

Zoals de titel al zegt, verder erg rustig en dus niet veel gebeurd.

Er is een grappige nieuwe fase aangebroken in het borstvoedings traject, de “ik moet en wil wel drinken maar wil en mag niets missen” fase. Het is een giller om te zien, want het is aanhappen, loslaten en even breeduit glimlachen naar Mama, aanhappen, loslaten en omkijken want ik hoor Papa achter me, aanhappen, loslaten want volgens mij liep de poes langs, aanhappen, loslaten want wat zijn die schilderijen mooi, aanhappen, wauw wat is die lamp cool etc. etc.

Voor mij is het dan vooral de kunst om niet te reageren als ze loslaat om breeduit naar me te glimlachen want als ik daar eenmaal aan begin is het einde helemaal zoek. Tussen het aanhappen en loslaten is er ook nog een variant waarbij weliswaar wordt omgedraaid om te kijken, maar dan zonder loslaten. Dit gebeurd op de momenten dat de afleiding groot is, maar de honger groter. Dan worden de kaakjes op elkaar geklemd “AU” en probeert ons dametje de hele borst gewoon even mee te rukken “nog meer AU” richting wat er dan ook te zien of te horen is. Ondanks deze pijnlijke momenten blijft het erg grappig en lachwekkend om te zien.

[singlepic=753,320,240,,left]Verder wordt er tevens veel gekletst met volle mond, want voor een praatje hoef je niet los te laten. Ons dametje is de laatste tijd uberhaubt veel beweeglijker en wakkerder. Ze is minder gaan slapen en spartelt en zwaait veel met haar beentjes en armpjes, ook op haar buik spartelt ze er lustig op los. En als ze dan wat uitbundig is dan komt ze bijna los van de ondergrond. Erg komisch om te zien.

Deze week kwam er een pakketje uit Amerika binnen. Papa had bij t-shirt hell een paar baby t-shirts besteld. voornamelijk om te kijken of het uberhaupt wat was en hoe de kwaliteit van de shirts was. En daar was papa meer dan tevreden over. Verzending was prima, (goed verpakt en vlot verzonden), en de prijs valt ook mee. Kortom ik ga daar ik de toekomst zeker nog meer kopen.

Hieronder de shirt zoals ze op de website stonden. Het zijn net even andere t-shirts als die je normaal voor een baby zou kopen maar dat is nou net wat ik er grappig aan vind. Mocht je gaan kijken op de website, wil ik je wel even waarschuwen, en zitten ook t-shirts tussen die behoorlijk grof kunnen zijn. Klik op de link om naar hun website te gaan t-shirt hell

Vandaag is het vrijdag, dus het is weer papadag. En er zit weer een weekje op. Ja ik weet het dat is een beetje raar maar wij tellen nog steeds de weken vanaf de dag dat Nicki geboren is en aangezien ze op een donderdag is geboren begint er elke donderdag voor ons een nieuwe week.

Afgelopen week was weer een leuke rustige week. Ik had een groot speelkleed anex kussen besteld (200x180cm) waar Nicki lekker op kan spelen in de keuken. Het is een mooi dik kleed met een nylon bekleding die je met een vochtige doek kan afnemen. Nic vindt het geweldig, ze ligt er wild op te trappelen en kan zich lekker omdraaien zonder dat ze zich bezeerd.

Verder heb ze een nieuw truukje geleerd maar daar had mama eerder deze week al over geschreven. Ik was haar knuffel vergeten dus heb ik toen we aan het winkelen waren een nieuwe voor haar gehaald. Een hele mooie en zachte leeuw.

Mama had het mooie groene shirt dat ze van oma heb gekregen aangetrokken. Gauw een paar foto’s gemaakt en ja hoor madam spuugde de hele boel onder, kortom het kon meteen weer in de was.

Sowieso spuugde ze de laatste week een beetje veel, maar dat komt waarschijnlijk omdat papa en mama dachten dat ze aan andere voeding toe was. Dit bleek echter niet zo te zijn, dus nu heeft ze weer haar oude voeding. Wat wel vervelend is dat ze de hele week een beetje verhoging heeft. Dus helemaal lekker in haar vel zit ze niet. Maar dat gaat vanzelf weer over.