Nicki heeft nu officieel het omdraaien ontdekt. Ze is er wel al een hele tijd mee bezig, maar het grote verschil is, dat ze zich nu ook bewust is, van wat ze doet, en wat ze ermee kan bereiken. En natuurlijk boos worden als het niet lukt

De eerste keer dat Nicki zich helemaal zelfstandig omdraaide was Joan daarbij met camera. Zie hieronder het resultaat.

[flashvideo filename=video/omdraaien_1e_keer.flv width=400 height=300 /]

Let vooral even op de trotse glimlach aan het einde van het filmpje, als het madam gelukt is….

Week 20 was een week waarin een hele hoop is gebeurd. Natuurlijk was er weer een papadag en een mamadag, maar ook de verjaardag van Paul en natuurlijk Halloween. Verder zijn we naar het consultatieburo geweest. Tijdens de papadag kwamen de buurpapa’s op bezoek.

Mika probeert al te staan en was erg nieuwsgierig naar Nicki. Herm had de tweeling mee genomen en was bijna bedolven onder de kinderen.

Toen papa later die dag naar het CB ging was Nicki zo moe dat ze spontaan in slaap viel in het consulatieburo. We hadden met mama afgesproken dat zij ook langs zou komen en dat was wel erg leuk. Nic was deze keer wat minder gegroeid maar dat komt waarschijnlijk omdat ze de griep heeft gehad.

Nicki vindt het steeds leuker om los in de tummytub te zitten en dan is ze helemaal verbaasd dat het haar lukt. Vinnie gaat haar ook steeds leuker vinden, en Nicki? die blijft om alles lachen. En al helemaal als ze haar capuchon op heeft gaat ze gekke bekken trekken, beetje de stoere meid uithangen.

Tijdens Halloween was het erg gezellig en hebben we heerlijk gegeten dankzij buurvrouw Wojis en mama. Oja wat vinden jullie van mijn Halloween romper, heeft mama speciaal voor mij en Mika gemaakt.

Tot slot nog twee foto’s die laten zien hoe het dametje slaapt, of bedolven onder het groene konijn (wat 9 maanden bij papa en mama in bed heeft gelegen tijdens de zwangerschap) Of klem tussen de spijlen omdat madam zich weer eens heeft omgedraaid en niet meer weet hoe ze terug moet. Maar wel blijven lachen he…

We hebben een heel handig dienblad besteld van Stokke (dezelfde fabrikant als van de TripTrap kinderstoelen) Het leuke is dat je meerdere verschillende afbeeldingen er onder kan doen en het geheel zit vast aan de tafel met enorme zuignappen. en heeft een opstaand randje voor als er een limonade beker omvalt of iets dergelijks.

Wij hebben hem gekocht bij www.babycentre.nl en hij koste 55,- Euro. (geen verzendkosten). Het is zeker een aanrader.

Vandaag zijn we voor het eerst wezen zwemmen, oftewel we doen aan babyzwemmen, en het was helemaal geweldig.

Ik had speciaal uit Amerika een onderwaterhuis voor mijn camara besteld dus kon ik ook foto’s maken.

We hebben vooral een hoop gespetterd en lol gemaakt. Jos (de zweminstructeur) heeft ons een hoop leuke dingen laten zien. Nicki is zelfs koppie onder geweest maar dat vonden we allebei nog niet echt prettig. Verder is het wel heel erg leuk om te zien hoe zo’n kleine meid natuurlijke reflexen heeft en deze ook daadwerkelijk gebruikt.

Volgende keer zullen de foto’s beter zijn (was nog een beetje wennen met de nieuwe onderwatercamera)

Vanochtend toen ik ons kleine dametje uit bed wilde halen, lag ze op haar buik met haar knuffeldoek als een soort kussentje onder haar gezicht. We zien steeds vaker dat ze op haar buik ligt te slapen en ook ‘s nachts als ze onrustig is heb ik haar de afgelopen tijd regelmatig weer op haar rug moeten draaien.

Door alle verhalen die je hoort over de relatie tussen buikligging en wiegendood in het eerste jaar blijf ik het als ouder toch eng vinden dat ons kleintje op haar buik slaapt. Daarom zijn we nu ‘s nachts toch extra alert en zetten we de babyfoon op de luidste stand. Wel geeft de Aerosleep cover en matras een iets veiliger gevoel, want door de open structuur kan ze ook met haar gezicht in het matras “zoals vanochtend” toch door ademen. Moet het dametje er alleen geen knuffel onderleggen natuurlijk ;-)

Door dit voorbeeld denk ik dat je er als ouder er wel voor moet waken dat het geen vals gevoel van veiligheid geeft, ik blijf dan ook bij elke kik even checken of alles goed is. Wat ondanks dat de Aerosleep me in het algemeen een veiliger gevoel geeft kunnen er altijd uitzonderlijke situaties ontstaan.

Voor meer informatie over de Aerosleep http://www.aerosleep.com/

Gisteren was het Sint Maarten en werd de voordeur platgelopen door zingende kinderen die hun portie snoepgoed kwamen opeisen. (toch enigszins een verkapte vorm van chantage, het “als ik geen snoep krijg van jou, dan zal ik jou krijgen, (of nog valser gaan zingen)”, idee).

En zo als een goed Hollands huisgezin betaamt, bereid de familie Pisa hun dochter Nicki voor op de toekomst. Je moet toch ergens beginnen met het verpesten van je kroost.

Kortom we zijn begonnen met het overladen van de kleine met de meest ongezonde vorm van snoepen, zodat ze alvast kan wennen aan het idee. En ja hoor zoals het een goede heden ten daagse koter betaamt, verdwijnt het met suiker overladen kleinood zonder omweg richting de mond. Hieronder het bewijs.

Enkele ogenblikken later gaat de deurbel, Elsa (onze mini buuv) helemaal opgedost, staat luidkeels te zingen voor de deur. Tja dan kan je toch eigenlijk niet anders, en geef je toch maar weer toe aan de maatschappelijke dwang om mee te doen aan dit volks(kinder)feest. Kort daarna besluit papa om toch maar te gaan sporten (is nou eenmaal gezond mama) en wenst hij mama veel succes met de deurbel……

Vandaag is Nickita al weer 5 maanden, de tijd vliegt voorbij (al denkt borstvoeding gevende mama daar wel eens anders over – hou vol schatje, jullie zijn er bijna!!! (nog 1 maandje en dan gaan jullie afbouwen))

Het dametje is momenteel bezig met het oefenen van medeklinkers, de ‘pfff’ gaat erg goed en de ‘bah’ komt er ook met steeds groter wordende regelmaat uit. Het nadeel van de ‘pfff’ is dat deze vooral gepaard gaat met veel speeksel, maar dat is helemaal te wijten aan papa die het helemaal verkeerd voor doet en elke keer zijn tong uitsteekt. (Dit begint Nicki nu dus na te doen). En in sommige gevallen komt er zelfs wat melk omhoog.

Kortom principessa krijgt steeds meer babbels en een eigen willetje, alles om haar heen is interessant (behalve papa en mama, want die heeft ze nu wel gezien en negeert ze dan ook af en toe).

[flashvideo filename=video/12-11-2008_pffff1.flv width=400 height=300 /]

Sinds papa is wezen babyzwemmen en een heleboel andere baby’s voorgedaan hebben hoe je in het water kan spetteren heeft Nicki dat ook ontdekt. Maar dat wordt dan gebezigd in de tummy tub, met alle gevolgen vandien (een natte papa en mama).

Al deze bezigheden zijn erg vermoeiend zoals jullie kunnen zien op het laatste filmpje.

[flashvideo filename=video/12-11-2008_pfffff_slaap.flv width=400 height=300 /]

Weer een lekker druk weekje, voor het eerst babyzwemmen met papa. Papa had hiervoor speciaal een onderwatercamerahuis uit Amerika laten overkomen zodat hij ook tijdens het zwemmen kon fotograferen. Maar deze moest natuurlijk eerst getest worden, in de wasbak in de badkamer (papa wordt er zo niet mooier op). Papa moet nog wel wat oefenen want niet alle foto’s waren even mooi…

Verder is de kleine meid steeds actiever en doet ze de eerste verwoedde pogingen tot kruipen. Niet dat ze nou ook al succes heeft maar het is vooral erg grappig om te zien hoe ze met alle vier de pootjes tegelijkertijd ligt te spartelen. Het nadeel van al deze activiteit is dat ze regelmatig zich zelf omdraait in bed en dan door mama of papa gered wil worden. Door al dat actieve gedoe is ze ook vaker moe en komt het dus regelmatig voor dat madam aan de borst in slaap valt.

Onze kater Vinnie gaat haar steeds interessanter vinden en zoekt haar steeds vaker op. En soms lijkt het wel of hij haar na-aapt met een spelletje Kiekeboe of net zo als Nicki zijn oogjes wil bedekken als hij slaapt. Het rode speel(kussen)kleed dat papa heeft gekocht is een enorm succes, Nicki leeft zich helemaal uit als ze erop ligt.

Niet vergeten dat het Sint Maarten is geweest en dat de goedheilig man binnenkort zal arriveren. Hij heeft alvast een Piet vooruit gestuurd.

Tot slot hebben we het vermoedden dan er bij Nicki al een tandje begint door te komen dus heeft Joan een gekoelde bijtring gekocht. En deze valt erg in de smaak bij het damentje. Vooral in combinatie met haar knuffel ‘Coby’.

En natuurlijk is het damentje deze week 5 maanden oud geworden. Wat vliegt de tijd!

Ik krijg een hoop vragen over hoe ik de foto’s van Nicki onderwater heb kunnen maken. Dit is relatief vrij eenvoudig.

Naast mijn grote (professionele) Canon 5d digital spiegelreflex camera, hebben we ook nog een klein klikklak cameraatje van Canon. De digital IXUS 75. Ik besef dat dit voor veel mensen al een hele camera is maar voor mij is dit een kant en klaar, klikklak (ik hoef even niet na te denken) apparaatje.

Voor dit relatief kleine toestelletje kan je een onderwaterhuis bestellen. Nu is zo’n onderwaterhuis niet goedkoop. Je betaald al gauw 220,- EUR voor het kleinood in Nederland. Als je de mogelijkheid hebt om dit te laten opsturen vanuit de US dan ben je klaar voor 117,- EUR (150,- USD) + 10,- EUR voor de verzendkosten.

Wat heb je dan? Een klein plastic kastje waar je camera in past en wat je de mogelijkheid geeft om alle knoppen te bedienen. Zonder dat je camera nat wordt. (dit is gegarandeerd tot een diepte van 40 meter). Ik weet niet of ik het ooit zo diep zal uittesten.

Op de camera heb ik een ‘underwater’ setting die rekening houd met de geringe hoeveelheid licht en andere lichtkleur. Water breekt het licht waardoor dit van kleur veranderd. En hoe dieper je gaat hoe meer kleur er tegen gehouden wordt.

Om er voor te zorgen dat je flitser goed werkt wordt er een diffuser bij geleverd. Dit witte matglas, dat je voor je flitser plaatst zorgt ervoor dat je licht beter verspreidt word, en je dus geen schaduw ziet van de uitstekende lens.

Persoonlijk ben ik erg te spreken over deze gadget. Wat wel een beetje jammer is, is dat je voor elk model camera een ander onderwaterhuis nodig hebt. En als je deze in Europa koopt je meer betaalt voor het plastieken kastje dan voor de camera die erin past. Alles oogt degelijk en zit kwalitatief goed in elkaar. Al met al is het een kastje waar ik met een gerust hart mijn cameraatje in durf te stoppen zodat ik leuke plaatjes van die kleine in het water kan schieten.

Omdat Nicki het afgelopen bezoek niet heel hard was gegroeid wilden ze ons 2 weekjes later terugzien voor nog een weging. Dus vandaag was het zover, ons dametje is uitstekend gegroeid zo’n 300 gram in nog geen 2,5 week. En dat op “sinds kort” 4 voedingen.

Uiteraard hadden we ook weer wat vraagjes, waaronder of het met die 4 voedingen erg was om eventueel 1 voeding te vervangen met Poedermelk “Omneo”. Dit is geen probleem zolang ze goed blijft groeien en content is als ze wakker wordt. Ook wilde ik graag weten of we iets eerder konden beginnen met een fruithapje, Nicki kijkt ons namelijk al een tijdje het eten uit de mond en laat alles vallen als ze iemand ziet eten of drinken. Voor mijn gevoel is ze dan ook klaar voor het eerste hapje.

We kregen het volgende advies; Omdat er geen allergieen voorkomen in de familie hoeven we niet te wachten tot 6 maanden. We kunnen beginnen met peer omdat dit heel zacht is, en dit eerst 5 dagen uit proberen. Dan kunnen we andere zachte fruit of groentesoorten proberen zolang we maar niet gaan mengen en elke soort telkens 5 dagen proberen voor we op iets anders overstappen. Dit zodat de darmpjes ruim de tijd krijgen om te wennen en mocht er “in het uitzonderlijke geval” toch een allergie optreden dan weet je om welk fruit het gaat.

Dus na ons bezoek meteen naar de AH gereden om lekkere zoete peertjes te halen. ;-)

Vanavond het eerste fruithapje. En dat was een groot succes. Ik heb een peer geschilt en deze 5 minuten gestoomd in een laagje water. Daarna door de blender en klaar was het eerste fruithapje. Even laten afkoelen en toen 1 eetlepel in een potje gedaan.

Omdat Nicki gewend is met een lepel haar vitamine te krijgen was dit niet vreemd voor haar. En ook slikken was niets nieuws. Met andere woorden het ging verbazingwekkend soepel. Happen en slikken. En voor dat we het wisten was alles op.

Maar ik denk dat onderstaande filmpje meer zegt dan woorden

[flashvideo filename=video/17-11-2008_eerste_fruithap.flv width=400 height=300 /]

Toch?

Vandaag weer een papadag voorbij en zo dus ook een weekje verder.
Deze week is lekker rustig verlopen en dat terwijl er wel een hoop dingen gebeurd zijn.

Omdat ik vorige week vrijdag naar de Notaris moest met mijn zusje, voor het verwerpen van de erfenis van mijn vader, was ik niet in de gelegenheid om met Nicki te gaan zwemmen. Dus is Joan gegaan. Zo kon zij het ook een keer ervaren, en de dames hebben genoten. Het zwemmen ging weer super.

Nicki speelt steeds vaker op haar speel(kussen)kleed en zoals je kan zien is ze nu al verslaafd aan TV kijken. En natuurlijk is vliegen met mama of papa helemaal een geweldig spelletje.

Het weekend zijn we lekker wezen shoppen en heeft Nicki een een nieuwe knuffel gekregen, “Muis”. Deze is behoorlijk favoriet geworden gedurende week. Verder was de Buuv jarig en was er een feestje. Erg gezellig en een hoop kinderen om mee te interacten.

Nicki probeert al te staan (nog niet echt met succes) en we zijn begonnen met de eerste fruithap, maar hier kan je alles over lezen in een eerder berichtje. Tevens hebben we gekeken of ze al wil zitten in de Tripp Trapp kinderstoel maar dat is toch nog wat te vroeg.

Zoals ondertussen gebruikelijk deze week weer begonnen met babyzwemmen en opnieuw kon je die kleine overduidelijk zien genieten. En papa geniet er ook intense van.

Echter werd papa later deze week erg ziek en hing hij meer boven een emmer dan dat ie met Nicki kon spelen. Gelukkig kon mama een heleboel opvangen en dat terwijl ze ook nog eens voor papa zorgde. Het heeft de hele week geduurt voordat papa weer een beetje onder de levende was.

We zijn natuurlijk doorgegaan met de fruithap, en zijn we van de peer, via de banaan, ondertussen al aanbelandt bij de appel. Het lijkt er op dat tot op heden appel de favoriet is. Nic geeft ook duidelijk aan als ze genoeg heeft gehad, lippen stijf op elkaar en spelen met de lepel is toch wel het eerste signaal.

En toen begon eerst te hagelen en de volgende dag te sneeuwen, en die gekke vader van me vond dat ik hagel moest ervaren dus heeft hij een schaalthe gevuld waar ik mijn handje in kon stoppen, erg koud, maar wel verrekte interessant. De volgende dag begon het te sneeuwen. En toen heeft die gekke moeder van mij me een skipak aan getrokken en buiten in de tuin gezet. Warm dat ik het had! Behalve het puntje van mijn neus dan.