Gisteren, 5 Januari 2010 (alweer) moesten we naar het Consultatiebureau voor de 1.5 jaars keuring ;-) Nicki was lekker aan het lezen toen Reini ons kwam halen, en toen ik zei “daar heb je Reini” zei ze meteen Eini (even een goede indruk maken) Ze is goed gegroeid en zit op het gemiddelde van de curve. Ze begon toen we Reini’s kamer binnen kwamen meteen de boel te verbouwen, stoelen verschuiven, alle blokken uit de tafel en met veel kracht en bijbehorend gekreun de tafel op zijn kop.

Alle testjes gingen uitstekend, waar ze 2 blokjes moest stapelen deed Nick er 5 “even uitsloven”. En op verzoek deed ze alle blokjes weer in het bakje, met handjes vol dus een prima motoriek. Reini vond het een vrolijk en uitbundig dametje en ze zag er goed uit. Toen we weggingen begon Reini met opruimen en kwam Nicki netjes helpen, alle blokken weer in de tafel en toen zei ze “klaar” en liep naar de deur om Mama te vertellen dat die open moest. Nog even zwaaien en doei, doei roepen naar Reini en toen weer op weg naar het KDV om een broodje te eten.

En het leukste nieuws is “Konijn mag blijven” Wij wilden (en dan vooral ik) voor Nicki’s tweede jaar van Konijn af, dat gevaarte wat ze regelmatig op foto’s uit haar mond heeft hangen. Maar volgens Reini is dit helemaal niet wenselijk en mag Konijn blijven tot Nick er zelf klaar voor is om hem op te geven. Dit omdat zo’n bedknuffel veel troost biedt als kleintjes ‘s nachts wakker worden of wat ziek en verdrietig zijn. Al wil ze tot haar 8e slapen met Konijn dat moet gewoon kunnen en is ook niet schadelijk voor mond en tanden.  

Het volgende bezoek is als ze 2 jaar is.

Heel mooi al die sneeuw, maar helaas ook een groot Papagemis voor onze kleine meid. Gisteravond was al de 2e avond op rij dat de kleine prinses naar bed moest zonder kus van Papa. Het heeft zoveel gesneeuwd en gevroren dat de wegen grote glijbanen zijn, met veel files als gevolg. Eergister was Papa pas om 21:00 thuis en als we toen al dachten dat het erg was, sloeg gister echt alles toen hij pas om 23:50 binnen kwam. Helemaal kapot van een rit van 7 uur met 28km file op de A9 en 18km bij Amsterdam. We missen Papa heel erg ‘s avonds en hopen dat het weer snel verbeterd. Alsnog 2 dikke nachtzoenen vanaf hier.

Nog een leuke quote:

Nicki loopt naar Vinnie (onze dikke kat) en gaat vlak voor hem zitten op haar hurken:

Roept ze ineens: Dikke!

We weten niet hoe ze hier bij komt, maar we vermoeden dat het te maken heeft met de boekjes van Dikkie Dik……. Het blijft een raadsel, maar was wel erg grappig

Het heeft even geduurd, maar we hadden te kampen met een computerstoring (de zoveelste harde schijf die het begaf)

Maar hier zijn dan de foto’s van de twee weken rond de feestdagen.
Een hoop sneeuw, en in eerste instantie vond Nicki het helemaal niets (koud aan je handjes he). Maar op een gegeven moment had mama een paar sneeuwballen mee naar binnen genomen en dat was toch wel interessant. Zeker toen er eentje kwam die net zo groot al Nicki haar hoofd was.

Verder hebben we deze twee weken lekker gegeten en omdat papa en mama vrij waren, een hoop lol gehad. Rond de kerstdagen zaten we in Friesland bij Pittie, Steven en de kids. En overgrootoma was natuurlijk jarig op 2e kerstdag. Dit jaar was omi er ook bij. Toen overgrootoma haar verjaardag voorbij was zijn we naar oma haar huis gegaan en hebben we lekker gegeten samen met Oma en Omi.

Nog een paar dagen bij Pittie gebleven, naar de kermis geweest, en toen weer naar huis. Nog een paar vrije dagen en lekker gespeeld bij Ballorig.

En toen was het oudjaarsavond. Om 12 uur hebben papa en mama Nicki wakker gemaakt en hebben we met zijn 3-tjes naar het vuurwerk staan kijken, Nicki vond het net als vorig jaar weer erg boeiend.

Weer twee weken verder. lekker bijgekomen van de feestdagen en Omi is vertrokken op haar droomreis. (3 maanden Australie)

Wij hadden ook ver bezoek (uit de USA), Erik, Jonneke en Marnix kwamen op visite en dat was erg gezellig. Nicki en Marnix konden het prima met elkaar vinden, en hebben lekker samen zitten spelen. En wat ons betreft gaan we dit nog een keertje herhalen maar dan in de States.

Verder leuke weken met een hoop leuke bezigheden, verven, knutselen, tekenen, lezen, domino-en, memory-en en noem maar op. En niet te vergeten verkleden in de nieuwe tango jurk uit Barcelona.

Omdat er nog een hoop sneeuw lag konden we ook lekker sleetje rijden (papa had eindelijk een slee gekocht) Nicki genoot zichtbaar.

Mama heeft Nicki haar haar geknipt en het zit nu weer helemaal netjes.

En Nicki is ‘over’ naar de volgende groep op het kinderdagverblijf. Er zijn twee groepen. 0-1,5jr en 1,5-4jr. Dus tijd voor Nicki om door te stromen en dat gaat erg goed. Als bedankje heeft nicki een mooie tekening gemaakt vol met stickers en een mooie foto.

Joan liep met Nicki naar de Albert Heijn, en nog voordat ze binnen waren (dus Nicki zag alleen het AH logo op de gevel) riep Nicki heel hard:

“Kaas! Kaas!”

Eenmaal in de Appie kreeg ze dan ook een blokje kaas. Toen dat op was gebeurde het volgende:

Nicki hield haar handjes op en zei met een lief stemmetje “OP!”
waarna ze het gebaar voor ‘meer’ maakte en “MEER!” zei.

Kortom terug voor nog een stukje en dit ritueel herhaalde zich nog 2x, tot dat mama zei dat het genoeg was.
Het was vooral erg leuk om te zien hoe Nicki heel bewust het gebaar voor meer gebruikt (Komt uit het boek gebarentaal voor babies)

Zaterdag ochtend met zijn 3-tjes in bed: mama krijgt een dikke knuffel van Nicki. Papa vraagt aan Nicki of hij ook een knuffel krijgt. Hierop draait Nicki zich om en klautert over mama heen naar de andere kant van het bed.

Enkele ogenblikken later klautert ze weer terug en smijt ze drie knuffels op papa zijn hoofd. Draait zich naar mama en geeft haar een echte knuffel. Tja wat moet je dan?

We hebben voor Nicki een foto boekje gemaakt met daarin voor Nicki allemaal bekende gezichten. Varierend van familie tot aan de poppen, badmeester Jos en de leidsters van het kinderdagverblijf. Kortom iedereen die voor Nicki van belang is en waarvan ze de namen aan het leren is.

Het boekje hebben we zelf gemaakt, en zit zo in elkaar dat we zonder veel moeite mensen (bladzijden) kunnen toevoegen. De foto’s printen en lamineren we zelf. Gaatjes erin met de perforator en met twee sleutelringen houden we de bladzijden bij elkaar.

Nicki is er erg blij mee en er gaat geen dag voorbij dat ze niet aan het bladeren en aan het oefenen is.

Op oudjaarsavond hadden papa en mama lekker een muziekje op staan,James Brown en tot onze grote verbazing probeerde Nicki mee te zingen (en te dansen)
Hier onder 2 filmpjes als bewijs ;-)

voor het eten:

[flashvideo filename=video/2009-12-31_James_Brown.flv width=400 height=319 /]

Na het eten:

[flashvideo filename=video/2009-12-31_Oudejaars_avond.flv width=400 height=319 /]

Tijdens het toetje kijkt Nicki naar Sesamstraat en daar heeft ze twee nieuw favoriete vrienden, Koekiemonster en Elmo. In dit filmpje zie je hoe ze reageert op Elmo:

[flashvideo filename=video/2010-01-15_kijken_naar_Elmo.flv width=400 height=319 /]

Er was een hoop sneeuw gevallen en dus tijd om de slee te pakken, wel vervelend dat sneeuw zo koud is ;-) :

[flashvideo filename=video/2010-01-03_sleetje_rijden.flv width=400 height=319 /]

En heel stoer van de brug af sleeen:

[flashvideo filename=video/2010-01-16_Sleetje_rijden_van_de_brug_af.flv width=400 height=319 /]

Op 21 januari 2010 is Mick geboren, de zoon van Rob en Lien. Zaterdag gingen we met zijn 3-tjes op kraamvisitie en maakte Nicki en Mick voor het eerst kennis. Je konden duidelijk zien dat Nicki erg onder de indruk was en alles van dichtbij wilde bekijken.

[flashvideo filename=video/2010-01-23_Nicki_en_Mick.flv width=400 height=319 /]

Op de weg terug naar huis was ze nog steeds onde de indruk en heeft ze de gehele weg “Mick, Mick, Mick’ zitten roepen op de achterbank.

Vandaag lag er weer een hele laag sneeuw dus waren we blij dat we de slee nog niet hadden opgeruimd. Kortom lekker naar buiten en lekker sleetje rijden. Spelen met sneeuwballen en heel veel hondjes kijken en aaien.
Morgen zal papa wel weer extra lang onderweg zijn vanwege alle files maar dat zien we dan wel weer.

Vandaag ook eindelijk weer Omi via Skype gezien en gesproken, bij haar in Australie is het lekker warm en ze vermaakt zich uitstekend. Het duurt nog wel even voordat ze terug komt.

19 maanden zijn er alweer voorbij. En nog bijna wekelijks zien we weer wat nieuws qua ontwikkeling. Nu is het drinken uit een gewone beker, dus zonder tuit of rietje, en dat gaat opmerkelijk goed.
Verder heeft Nicki nu echt het spelen met poppen ontdekt en moeten ze slapen en aangekleed worden. En als ze dan hun kleren aan hebben dan moet dit natuurlijk voor de spiegel bewonderd worden.

Lezen, peutermemory en sleeen zijn natuurlijk ondertussen de gewoonste zaken van de wereld. Eten koken voor de poes (en samen op eten) natuurlijk ook.

De afgelopen twee weken is ook Mick geboren en dat vindt Nickita maar wat interessant. We zijn nu al twee keer op visite geweest en elke keer is Nicki helemaal opgewonden als we er vandaan komen en zit ze achter in de auto te roepen “Micki, Mick, Mick”.

Er was weer sneeuw gevallen (voor de 3e keer deze maand) dus konden we opnieuw sleetje rijden en sneeuwballen maken. Lekker met papa op stap en die had natuurlijk zijn camera op de slee gepakt, het leek wel of we op expeditie gingen met zijn tweetjes.

Aan het einde van de week nog even spelen met Salomee en Zionne, en die hadden twee kinderwagens dus lekker door het huis wandelen met de babies en chips eten met een glaasje limonade. Eenmaal thuis natuurlijk weer lekker koken voor de poes.