Dit jaar was Nicki voor het eerst aanwezig op het zomerfeest van het kinderdagverblijf Beregoed. Het feest had dit jaar als thema ‘Oranje’ ivm het WK voetballen. Dus alle kids waren in het oranje gekomen en er hingen allemaal oranje vlaggetjes. Nicki heeft zich prima vermaakt en het feest was een groot succes. Papa had mee geholpen met het opbouwen de avond daarvoor en heeft tijdens het feest nog foto’s lopen maken (zie hieronder) terwijl Nicki en mama meededen aan alle spelletjes.

Net twee jaar en dan meteen twee hele drukken weken waarin we een hoop gedaan hebben en allemaal avonturen hebben beleefd.

Eerst met mama naar Groningen, op bezoek bij oma. Oma kon helaas niet op Nicki verjaardag aanwezig zijn omdat ze toen net terug was uit het ziekenhuis, dus hebben we de verjaardag gewoon naar oma toe gebracht. Lekker spelen met oma, binnen en buiten. Daarna lekker pasta eten bij de italiaan. Terug naar huis zat Nicki vol met verhalen en wilde ze niet slapen.

De maandag daarop hadden de dames een mamadag en hebben zij heerlijk buiten gespeeld mat alle het nieuwe water speelgoed. Nickita moest ook al haar nieuwe cadeaus fotograferen met haar camera, en vooral haar nieuwe laptop van Rob en Lien was een gewild model. En met al haar nieuwe Lego (Duplo) hebben Nicki en papa een hele grote toren gebouwd waar brieven doorheen kunnen vallen. (Een soort mega postkantoor dus eigenlijk)

Dinsdag naar het KDV en lekker trakteren. Dit was de eerste dag na de vakantie dat ze weer naar het KDV ging maar alles was voor Nicki als vanouds en de dag verliep vlekkeloos. Tijdens papadag kreeg papa het in zijn bol en besloot hij om een fiets te kopen voor Nickita. Dit was iets waar we al een tijdje mee bezig waren maar nu was het dan toch echt zo ver. Samen met Nicki naar de fietsenwinkel en er eentje uitkiezen (we hebben ook echt samen gekozen) Een hele mooie roze ‘hello kitty’ fiets met zijwielen, een fietstas, een mandje, en vooral niet te vergeten, een fietsbel. Nicki is er helemaal blij mee en nu nog leren fietsen….

De volgende dag waren ook lekker vol, maar dat kwam voornamelijk door het mooie weer. B-BBQ-en (Binnen BBQ-en) met zijn drietjes, daarna echt BBQ-en met een heleboel buren en vooral buurkids. Picknicken met mama in de speeltuin, zwemmen met papa bij badmeester Jos. Heel veel spelen met het waterspeelgoed, zwemmen in je (lekke) zwembad, en toen Omie op de koffie kwam moest die ook meezwemmen (arme Omie in dat koude water). Bootje spelen met Gijs en Mika, Ravotten met papa in de hangmat. Knuffelen met Vinnie de poes, Fietsen met papa door het park van Luna, en dan ook nog eens een zomerfeest van het kinderdagverblijf.

En voor het eerst naar de tandarts, tandjes tellen. Dat vond Nicki maar niets. De tandarts heeft erg zijn best gedaan maar dat tandjes tellen moeten we bij de volgende controle over 6 maanden nog maar eens proberen.

En tussen dat alles door kregen we ook nog het vervelende nieuws dat tante Yvon er niet meer is. Dit was voor mama erg verdrietig nieuws, en gelukkig was Nicki zo erg vrolijk vanwege alle avonturen dat mama nog wel lekker veel heeft kunnen lachen.

We zitten in de auto onderweg naar Groningen, zien we een graafmachine die heel hard over een brug rijdt waar wij onderdoor gaan. Papa en mama hebben het over dat die zo hard over de weg stuitert.
zegt Nicki ineens vanaf de achterbank: “Graafmachine! Gekkigheid!”

Terug op weg naar huis zien mama en papa allemaal heteluchtballonnen, ze besluiten niets te zeggen in de hoop dat het dametje gaat slapen want het is ondertussen al 9 uur in de avond.
Schreeuwt Nicki ineens heel hard vanaf de achterbank: “Wow, daar zijn ze weer….!”

Het dametje was dus niet vergeten dat ze twee weken eerder op de terugweg vanaf oma, samen met mama allemaal heteluchtballonnen had gezien. En zo nu ook weer. Kortom die deed geen oog meer dicht (tot dat we op 10 minuten van ons huis waren….)

Nicki werd vanochtend wakker en toen papa haar kamer binnenliep had ze een heel verhaal wat ze met zo veel overtuiging wist te vertellen dat ze waarschijnlijk had gedroomd.

Papa: “Goedemorgen Nicki, heb je lekker geslapen?”
Nicki: “Roze feestmuts!”
Papa: “Oh, heb jij een roze feestmuts?
Nicki: “Ja! Verjaardag!”
Papa: “Oh, wie is er dan jarig?”
Nicki: “Ikke!”
Papa: “Ben jij jarig?”
Nicki: Ja! Nicki jarig. Ook vuvuzela.”
Papa: “Ook een vuvuzela?”
Nicki: “Ja!, ik jarig!”
Papa begint lang zal ze leven te zingen.
Nicki: “HOERA! HOERA!”

Verder heeft het dametje ook op een andere manier haar dromen.
Nicki zit bij mama en in auto en ziet iets voorbij rijden:

Nicki: “Kijk mama, een cabrio”
Mama: “Oja ik zie hem ook”
Nicki: “Een gele cabrio!”
Mama: “Ja dat is een mooie gele cabrio, en Nicki?”
Nicki: “Nicki roze cabrio!”

Ik zou zeggen, ga maar vast sparen lieverd.

Nicki haar spraak wordt steeds beter en haar woordenschat steeds groter. Dat is erg leuk om te zien en vooral erg grappig. Helemaal als ze daarmee bijdehand gaat doen. En ze kan dus veel beter aangeven wat ze vindt, en neem maar van mij aan dat ze een eigen mening heeft.

Als je antwoord geeft op een vraag die zij heeft gesteld reageert zij tegenwoordig met:
“Okay!”
of
“Oh…”
Afhankelijk of ze het antwoord verwachtte of niet.

ook zegt ze steeds vaker zinnetje zoals:
“Da’s leuk” of “Dat is niet leuk”
“Di’s lekker” of “Dit is niet lekker”
Waarmee ze echt haar stemming of smaak aangeeft

“Papa, lief”, of “Mama mooi”, of “Vinnie stout”
Zijn ook enkele voorbeelden waaruit blijkt hoe ze over dingen denkt. Als ze zegt dat je lief bent dan aait ze je vaak ook over je gezicht.

Tot slot een paar woorden waarvan Nicki toch elke keer weer het juiste moment weet te kiezen om ze te gebruiken.
“Boeffie”
“Gekkigheid”
“Wow”
“Viezigheid”
“Vuvuzela”
“Tenenkaas”

Kortom mama en papa liggen regelmatig in een deuk, en als Nicki dan reageert met “gekkigheid” tja dan komen we helemaal niet meer bij.

Nicki was stout geweest en zat daarom op de trap. Terwijl ze daar zit loopt Vinnie, onze kat, langs.
Nicki: “Vinnie, nu niet, ik moet hier even zitten”

Tja hou dan je lach maar eens in.

Het nieuw spripboek is klaar!

Ik heb hier de eerste druk voor mij liggen van Nickita’s avonturen de 2e jaargang. En opnieuw vind ik het boek helemaal geweldig. Zo gaaf om alle strips van het afgelopen jaar van Nicki gebonden te zien in een boek. 256 bladzijden dik en gelukkig heeft de drukker weer goed werk geleverd.

Hieronder zie je alvast een preview van het boek, en kan je als je dit leuk vind het ook bestellen.

Nicki’s avonturen 2e jaargang by Bas Pisa | Make Your Own Book

Nickita zit op de bank en kijkt bedenkelijk voor zich uit. Ineens staat ze op en loopt zij naar de wasmand, hieruit pakt zij een BH van mama en loopt terug naar de bank. Eenmaal weer op de bank steekt zij haar armen door de armopeningen en trekt zij de BH strak tegen haar borst.

zegt ze ineens: “Kijk papa!, Nicki borstels”

We hebben wel weer een weekendje en een weekje achter de rug.

Oma ligt na een flinke valpartij in het ziekenhuis. Gelukkig gaat het een stuk beter met haar. Gisteren zijn Nicki, Omie en mama op ziekenbezoek geweest. Vandaag moest mama naar de tandarts en die wist haar te vertellen dat er een verstandskies dwars ligt en dat de kaakchirurg deze moet verwijderen. Kortom, mama heeft meteen een afspraak gemaakt met het ziekenhuis, in de hoop dat zij hier snel vanaf is. En om het nog even compleet te maken (alles komt in drieen) Vanochtend is papa met speod met Vinnie (de kat) naar de dierenarts geweest omdat deze (zo bleek achteraf) een onsteking aan zijn blaas en urinewegen heeft. Dit wordt veroorzaakt door blaasgruis, dus die arme Vinnie heeft weer allemaal anti biotica kuren en speciaal dieet voer mee gekregen.

Kortom d’r gebeurd weer een hoop in en rond huize Pisa. gelukkig blijft Nicki er vrolijk onder.

Wow wat een drukke dagen hebben we achter de rug. Als eerste een hele trieste dag, de begrafenis van tante Yvon. Dit was voor ons allemaal een droevige dag maar gelukkig heeft Nicki bij meerdere mensen een lach op het gezicht teweeg gebracht. Na afloop zijn we nog even bij Pitty, Steven en de kids langs gegaan en dat was lekker ouderwets gezellig.

Omdat het zo ontzettend warm was, en ons oude zwembad lek, heeft papa een nieuw bad gekocht en dat was natuurlijk grote pret. Daarnaast de oranje gekte van het WK voetballen (zie Nicki haar handdoek) en ook nog een bedrijfsuitje van mama haar werk (weekendje weg) hebben er al met al voor gezorgd dat we toch nog een hoop hebben kunnen lachen. Nicki heeft zich prima vermaakt tijdens het weekendje in Biddinghuizen. Weer eenmaal thuis, opnieuw lekker in het zwembad en varen in haar opblaas bootje.

Omdat Tante Wendy niet kon komen op Nicki’s verjaardagspartijtje, kwam zij deze week. En wat is Nicki weer verwend. En de dames hebben zich prima vermaakt met het douchen en naar bed brengen. Het volgende weekend lekker BBQ-en bij de buren en dat was een groot feest voor de kids. Vooral op het speeltoestel dat Martin gemaakt had voor Chris en Gijs in hun achtertuin. Wojis, Jeroen, Elsa en Mika waren ook van de partij.

Op weg naar het zwemmen kwamen papa en Nic koeien tegen en die moest Nicki even gedag zeggen. Ze was vooral onder de indruk toen ze ontdekte hoe groot ze van dichtbij waren. De rest van deze twee weken was het vooral erg warm, dus heerlijk strandweer, en verkoeling voor de ventilator was dan ook een aangename verrassing.

Vandaag hadden we even paniek thuis. Joan had haar mamadag met Nicki. Op een gegeven moment is Nicki beneden aan het spelen en klaagt ze opeens over pijn, als Joan haar dan oppakt om te troosten begint zij heel hevig over te geven. Nadat Joan zich om haar bekommert en hun beiden verschoond heeft geeft ze nog meerdere malen over. Nicki begint vervolgens weg te vallen en ook draaien haar ogen telkens weg. Op een gegeven moment reageert Nicki ook niet meer op haar moeder haar stem.
Joan heeft toen meteen de huisarts gebeld maar die was niet direct bereikbaar. Hierop is Joan zo slim geweest om meteen 112 te bellen. Deze stuurde binnen 10 minuten de motorambulance. De ambulancebroeder kon Joan snel geruststellen met de woorden dat er niet een direct levensbedreigende situatie was. Nicki moest nog wel langs een arts. Hierop heeft de motorambulance Joan met Nicki in de auto naar een huisarts in de buurt begeleid, en deze heeft nog wat onderzoekjes gedaan.
Ook zij zag geen verdere reden tot paniek, en vermoedde dat Nicki last had van een buikvirus waardoor zij zo hevig moest overgeven. En verder vertelde zij dat bij kleine kinderen het niet ongebruikelijk is dat ze na hevig overgeven even van de wereld raken. En daarna vooral heel veel en heel diep willen slapen. Kortom eenmaal thuis, papa was ondertussen ook al vanuit zijn werk aangekomen, hebben we Nicki in bed gelegd en heeft ze even geslapen. Om 3 uur werd ze wakker en moest zij opnieuw overgeven. Daarna knapte ze flink op en wilde ze alleen maar spelen. ’s avond ging er zelfs een boterham en een bak yoghurt naar binnen, en vooralsnog is dit binnen gebleven. Nu ligt ze rustig te slapen en houden we haar goed in de gaten.
Maar wat een paniek ervaar je op zo’n moment. Ik ben meteen in de auto gesprongen en moest me erg beheersen om niet heel erg te hard te rijden. Gelukkig is alles goed gegaan en kon ik eenmaal thuis beide meiden in mijn armen sluiten. Verder moeten we gewoon afwachten hoe het gaat. We houden jullie op de hoogte.

Na de paniek gisteren is de rust weer aardig teruggekeerd in huize Pisa. Nicki heeft niet meer overgegeven, maar is nog wel erg moe en hangerig. Gelukkig is ze wel weer de oude vrolijke meid die ze altijd is. En wil ze alleen maar spelen (en slapen).

De paniek is dus voorbij maar papa en mama zijn wel helemaal bekaf en proberen wat uurtjes bij te slapen.

Mama ligt momenteel ziek in bed. Dat is tegelijkertijd goed en slecht nieuws. Slecht omdat dit niet iets is wat mama er nu nog bij kan hebben, en natuurlijk omdat mama zich behoorlijk rot voelt. Goed nieuws omdat ze dezelfde verschijnselen heeft als Nicki had. Koorts, overgeven, zodat we er vrij zeker van kunnen zijn dat er verder niets ernstigs met Nicki aan de hand was en het waarschijnlijk gewoon een hele vervelende buikgriep was.

Kortom nu maar hopen dat mama snel weer beter is en dat papa en mama allebei hun kop even weer leeg kunnen maken zodat we weer al onze aandacht op oma kunnen richten. Oma is dinsdag vertrokken naar een verzorgingstehuis zodat zij kan herstellen van een breukje in haar rug en alle andere perikelen van de afgelopen twee weken. Na regen komt zonneschijn…. ik zou zeggen kom maar op met dat zonnetje!