Nicki zit een AH-tasje op te vouwen, begint ze ineens te zingen: “Bob de vouwer”

Even later zit ze op de wc voor een grote boodschap,
vraagt Papa: “Ben je al bijna klaar?”
Nicki: “Nee!, Ik blijf hier de hele week:

Vandaag is Nicki voor het eerst naar de lagere school geweest. De Familieschool. Deze middag hebben papa en mama Juffrouw Annelies en de dames van de TSO een instructie gegeven aangaande de EPI-pen en toen hebben we Nicki daar achter gelaten.

En wat was het dametje enthousiast toen ze thuis kwam, ze had zich prima vermaakt en deed goed mee met de rest van de klas. Wat wellicht geholpen heeft is dat de buurjongen (Mika) en een meisje van het KDV (Roos) bij haar in de klas zitten.

Toen papa en mama weggingen zat Nic al bij Juf Annelies op schoot. Kortom een succesvolle eerste schooldag. Nog 3 keer oefenen en dan volle dagen naar school.

Net terug van vakantie en allemaal mooi weer dagen op een rijtje, wat wil je nog meer. Joan was nog lekker een extra weekje vrij dus die heeft daar heerlijk van kunnen genieten. Lekker samen met junior picknicken in de achtertuin, en spelen bij de buren in het zwembad samen met de tweeling. De volgende dag alweer in het zwembad met Bryan. Joan was lekker bij de Flimertjes op visite en papa kwam daar ook later na zijn werk.

Het weekend daarop lekker in het zwembadje in onze eigen achtertuin met de tweeling. Tussendoor nog even babbelen met Omie via de telefoon. En je raad het al, de volgende dag alweer zwemmen. Deze keer was de tante van de tweeling er ook en die dacht dat ze het wel kon winnen van drie peuters in een water gevecht…. niet dus! Wat een lol hebben die meiden gehad. Tante S. was helemaal doorweekt.

Toen wij op vakantie waren was Fleur jarig, dus daar konden we helaas niet bij zijn, maar we hadden wel mooie cadeaus meegenomen uit Spanje. En Nicki had zelfs 1 cadeau uit haar eigen spaarvarken betaald (omdat ze vond dat Fleur dit moest hebben). En wat was dat dan… Een Spaanse Flamengo jurk, een bloem voor in haar haar en echte Spaanse dans schoenen (het onmisbare onderdeel). Wij zijn lekker pannenkoeken wezen eten en hadden een gezellige middag, en Fleur was super blij met haar cadeaus.

Nicki is een dametje dat je letterlijk de oren van je kop vraagt.
Papa: “Nicki? Waarom wil je zo veel weten?”
Nicki: “Weten is meten!”
Nicki: “Dat weet jij toch papa?”
Papa: “….”

Zit je thuis, dan komen ineens de tranen. Wat een klote avond. En tegelijkertijd wat een lieve mensen om ons heen! (bedankt C&R).

Vandaag in de na middag is Nicki bij vrienden van ons (tijdens een feestje) van de trap gevallen (vermoedelijk op haar hoofd) In eerste instantie leek het alleen maar een buil op haar hoofd, echter na een paar minuten viel Nicki steeds weg en klaagde ze over pijn in haar kaak en nek. Wij de huisartsenpost gebeld, en na heel veel discussie tot de conclusie gekomen dat we niet mochten langskomen maar ze zouden iemand sturen. die iemand was twee (2) ambulances en een trauma helikopter. Nou neem maar van mij aan dat je dan al stuk zit. Paar minuten later was de eerste ambulance gearriveerd vrij snel gevolgd door de tweede. Nicki moest gestabiliseerd worden en naar het ziekenhuis. Helikopter was op dat moment niet meer nodig dus die mocht omkeren en weer landen.

Eenmaal op de EHBO ging het allemaal heel snel. Röntgen foto’s gemaakt van haar nek en rug. Daar konden ze niet genoeg op zien, dus moest ze ook nog door de CT-scan. Een resultaat wat normaliter 20 minuten op zich laat wachten duurde nu een uur. En al die tijd moest Nic een nek kraag om houden. Dit was erg lastig omdat ze telkens moest spugen en dan een heel bataljon zusters haar moeten keren. Gelukkig was daar eindelijk het verlossende nieuws. Rug goed, en nek goed. Dus de kraag mocht af.

Nicki moet nog wel een nachtje blijven ter observatie. (en mama mag blijven slapen naast Nicki) En als het goed is morgen weer naar huis. En dan helaas geen verjaardagsfeestje vieren. Dat stellen we maar uit naar volgende week zondag.

Wat een avontuur weer, en wat een respect voor de dames, heren, van de ambulance, de EHBO en de rest van het ziekenhuis die ons vandaag geholpen hebben.

Nu ga ik proberen te slapen…..

Gelukkig is Nicki weer thuis. Nog wel koppijn en pijn in haar nek en kaak, maar gelukkig geen dingen meer om ons ongerust over te maken.

Wat een dapper meisje hebben we toch als ik zo terugkijk op wat er allemaal gebeurd is. Ik heb (omdat ik dat beloofd had) toch nog een taart voor de bijna jarige job gebakken zodat we toch nog een beetje een feestje hebben vandaag.

We hebben toch besloten om wat visite uit te nodigen zodat Nicki toch een beetje een feestje had. En dat was een goede beslissing, Nicki heeft zich prima vermaakt en was blij met de mooie cadeaus. En volgens haar zelf heeft ze heel erg leuk gespeeld en was papa’s taart super lekker.

Mama stapt onder de douche vandaan:

Mama: “Zo daar knapt mama van op.”
Nicki “Waarvan?”
Mama: “Van douchen, daar knap ik van op. En waar knap jij van op Nicki?”
Nicki: “Van spelen, douchen, en mijn buik wassen. Maar niet van de trap af vallen.”

Morgen gaat Nicki voor de laatste keer naar de peutergroep van het kinderdagverblijf. De dag daarop eindelijk naar school. Omdat ze morgen ook jarig is en het tegelijkertijd een afscheidsfeestje is mag ze trakteren. En gelukkig is ze alle ellende van het wekend weer te boven dus heeft ze er zin in. En samen met mama hebben ze hele mooie en vooral lekkere traktaties gemaakt.

Onze lieve dochter is vandaag al weer 4 geworden. Na alle perikelen van afgelopen weekend hebben we niet echt een groot feest gevierd (doen we volgende week) maar gelukkig hebben we het wel een beetje gevierd en morgen mag het dametje naar school als een echte vier jarige…. Van harte gefeliciteerd nozem.

Bij 4 jaar en natuurlijk een heel indrukwekkend en vervelend avontuur achter de rug. Maar gelukkig ook nog een hele boel leuke dingen die deze 2 weken zijn gebeurd.
Oefenen op school, zwemmen, taarten testen en proeven, een een mama die de hele week vrij was waarmee je kon spelen.

Kortom al met al toch nog een een leuke tijd de laatste 2 weken als peuter. Tegen de tijd dat papa dit schrijft ben je al jarig geweest en ben je een hele kleuter. Kortom op naar een volgend jaar!

Nicki: “Papa waar is Kroepoek van gemaakt?”
Papa: “Van garnalen”
Nicki: “Hmm lekker.”
Nicki: “En waar is popcorn van gemaakt, want dat vind ik ook lekker”
Papa: “van mais”
Nicki: “Maar dat lust ik helemaal niet”
Papa: “Tja dat is raar he”
Nicki: “Ja dat is het zeker”

Papa: “Wat wil je later worden Nicki?”
Nicki: “Danseres”

Alle ellende van het ziekenhuis is ondertussen weer uit ons systeem. De afgelopen paar weken hebben we ons vooral gericht op het vieren van Nicki haar 4e verjaardag en natuurlijk voor het eerst naar school.

Natuurlijk was het ook nog vaderdag en had Nicki op school het zomerfeest. Op school gaat het goed, en Nic vindt het erg leuk om er naar toe te gaan. Ze heeft twee leuke juffen en ze begint zelfs al vriendjes te maken.

En verder hebben we in totaal 5x Nicki haar verjaardag gevierd.
1) toch nog toen ze terug kwam uit het ziekenhuis, 2) met Omie op de dag zelf, 3) een week later het grote (uitgestelde) feest, 4) het volgende weekend kwamen Pitty, Steven en de kids, want die konden er niet bij zijn de week ervoor. 5) en dit weekend was Fleur er met haar familie. Vijf keer feest, vijf keer verwend, en vijf keer gezelligheid.

Nu op naar een geweldig jaar met een hoop nieuwe avonturen.