Eigenlijk is er heel weinig gebeurd de afgelopen twee weken. Wij waren 11 jaar getrouwd en we hebben de verjaardag van Mart zijn neefjes gevierd. Verder was het werk/school en voetballen/zwemmen. Kortom eigenlijk heb ik niet zo veel te melden.

Zo kom je thuis, met het nieuws dat je werkgever je gaat ontslaan. En dan zit daar de allerliefste dochter van de wereld.

Nicki: “Papa, ik begrijp niet wat dat betekent, ontslagen?”
Papa: “Dat is dat je geen werk meer hebt”
Nicki: “Waarom heb je geen werk meer?”
Papa: “Ik weet het niet lieverd”
Nicki: “Misschien omdat ze je niet meer lief vinden?”
Nicki: “Ik vind jou nog wel heel erg lief hoor papa!”

Nicki: “Wat moet je nu doen?”
Papa: “Nieuw werk zoeken lieverd”
Nicki: “Je kan ook thuis werken papa, op je computer”
Papa: “Voor wie moet ik dan werken, iemand moet papa toch centjes betalen”
Nicki: “Je mag mijn centjes wel hebben.”, “Ik krijg heel vaak centjes en die geef ik dan gewoon aan jou”
Papa: “Dat is lief van je lieve schat”
Nicki: “Ik koop toch niets van mijn centjes, ik vraag het gewoon aan Sinterklaas”

Verjaardagsfeestje van mama en sporten op school. Lekker lezen en naar de bioscoop met Mart. Donderjagen met de leidsters op de BSO. Een knuffel (Pompom) die komt logeren. Uit eten en schrijven op de muur. Bellen met Omie met een bril op je neus. Kortom je maakt meer dan genoeg mee zo tijdens de afgelopen twee weken….