Ik ben ondertussen 14 weken oud, op het moment dat papa dit bericht schrijft heeft hij erg slecht nieuws gekregen maar daarover kan je meer lezen in een volgend bericht. Toch heeft hij besloten om gewoon door te gaan met de site en dus ook de week berichtjes….

Deze week kwam omi op bezoek en die heeft intens van me genoten. Ze kon niet wachten tot dat ik wakker was…… Toen ik eindelijk wakker was heeft ze me de fles gegeven en lekker in bad gestopt.

Omdat ik het al steeds beter voor elkaar krijg om me om te draaien vonden mijn mama en papa het niet meer verantwoord dat ik nog in mijn kleine wiegje bleef slapen. Dus nu lig in ’s nachts niet meer bij hen op de kamer maar in mijn eigen ledikant. Mama heeft gelukkig wel al mijn speelgoed meeverhuisd.

Kiekeboe speel ik ook steeds vaker uit me zelf en het speelkleed vind ik echt helemaal geweldig. De bijtring die je op de foto’s ziet is heel bijzonder maar ook daar zal papa op een later tijdstip meer vertellen.

Omi had een heel mooi kado voor ons. We kregen dit het weekend voordat mijn vader overleed. Het was de bijtring waar ikzelf, mijn vader en zijn vader als baby op gesabbeld hebben. Mijn oma heeft hem aan mijn moeder cadeau gedaan toen ik geboren werd, en nu heeft zij hem aan mij cadeau gedaan. Kortom hij is al heel erg oud en nu is hij voor Nicki.

Van Joan heb ik een cadeaubon gekregen voor de juwelier. Ik ben hier meteen langsgegaan en zij gaan hem restaureren en schoonmaken. De bevestiging van de ring is gebroken en hij is erg vies. Aanstaande vrijdag ik hij klaar, ik ben benieuwd hoe het wordt. Links een foto van ons familie erfstuk. (nu 4 generaties oud).

Week 15 zit er op en het was geen leuke week voor ons. Zeker niet omdat vrijdag ochtend wij afscheid hebben moeten nemen van pa, opa en schoonpapa. Mijn vader, Joop Pisa is helaas veels te vroeg op 66 jarige leeftijd overleden.

Wij hebben echter de instelling dat het leven gewoon doorgaat en zo ook de ontwikkeling van Nicki. Dus toch hier een weekoverzicht.

Op het KDV (Kinderdag verblijf) gaat alles goed, de leidsters zijn altijd blij om junior weer te zien en ze gedraagt zich voorbeeldig. Zeker als ze in de bouncher mag. Day is een maxi-cosi die in een net aan een grote veer hangt. Als ze dus beweegt dan gaat ze op en neer, en dat vind madam helemaal geweldig.

Uit Israel hebben een we een hele mooie en vooral zachte deken gekregen, en die was heerlijk warm. En natuurlijk is ihet nog steeds geweldig om bij papa te liggen, en ook hij had hier heel veel aan de afgelopen week. Mijn speelkleed is nog steeds een groot succes en ik kan al redelijk goed dingen ervan af trekken. Spelen met, of eigen plagen van Vinnie is ook gaaf, het maakt niet uit hoe hard ik hem op zijn kop trappel hij blijft gewoon liggen.

Tot slot heeft mama al mijn knuffels in de wieg gelegd, dan zijn ze tenminste een beetje netjes opgeruimd en de wieg daar pas ik toch niet meer in. Papa heeft mijn (grote) geboortekaartje aan de muur gehangen dus mijn kamertje wordt steeds gezelliger.

Vandaag naar de juwelier geweest om de bijtring op te halen en ik moet zeggen dat ze erg hun best gedaan hebben, hij is erg mooi geworden.

Ze hebben met een laser de gebroken ring aan elkaar gezet, daar zie je bijna niets meer van. Verder hebben ze hem helemaal gereinigd. En zoals we verzocht hadden hebben ze hem niet helemaal spik en span gemaakt. Kortom hij ziet er niet nieuw uit. De bijtring is ontzettend oud en dat mag je ook zien ook. Ik heb via het internet ontdekt dat mijn opa Nicolaas Johannes Pisa in 1899 geboren is. En volgens de overlevering was hij de eerste die op deze bijtring heeft gesabbeld. Mijn vader is in 1941, geboren en ik zelf in 1971.

Het is zo goed gegaan dat ik het helemaal ben vergeten te vermelden. Afgelopen vrijdag ben ik op mijn papadag met Nickita naar het consulatiebureau geweest voor de 3e prik. Daar is madam gewogen en gemeten en heeft ze dus weer een vaccinatie gekregen. Deze keer zonder te huilen.

Wil je weten hoe lang en zwaar de dame is kijk dan maar op de overzichtspagina’s aan de rechterkant
Ontwikkeling – Gewicht
Ontwikkeling – Lengte
Of klik op bovenstaande linkjes

Deze week heeft papa de familie bijtring schoon laten maken en ik ben er maar wat blij mee. Verder werd de tweeling (Salomee en Zionne) 1 jaar, dus hadden we een feestje en dat was erg gezellig.

Papa heeft vorge week een heel mooie speciale editie gemaakt van mijn stripdagboek voor opa. Hij heeft hiervoor heel veel oude foto’s ingescanned. Zodoende heeft hij ook mooie foto’s van omie gevonden.

En Cinthia en Pieter, zijn met de kids op visite geweest, Dyonne was enorm gegroeid, en wat een heerlijk dametje is Valerie. Papa heeft weer een heleboel foto’s gemaakt.

Met mama ben ik lekker wezen wandelen en heb bijna de hele rit op mijn buik gelegen zodat ik over het randje kon kijken. En volgens mama zijn we afrikaanse vogels onderweg tegengekomen (fuuten), dus die heeft ze meteen maar vastgelegd op de foto.

Tot slot heeft mama deze week een hele mooie kleding zak voor mij gemaakt zodat mijn kleertjes niet zoek raken op het KDV.

Vandaag is mijn mama jarig en papa heeft daarom deze keer een mooi t-shirtje voor mij gemaakt

Het was erg lastig om dit voor elkaar te krijgen omdat papa niet zo’n textielkunstenaar is als mama, maar hij was best trots op het eindresultaat. (En let ook even op mijn “I love mama” sokken!) Hieronder zie je ook de achterkant (ja, papa heeft zich echt uitgeslooft)

Hiep hiep hoera voor mama!

Heb je een kleine, wordt die ziek, steekt ze jou ook aan. Ben je mooi klaar mee.

Kortom we hebben alledrie de griep en dat is geen pretje want die kleine gaat gewoon door. Gelukkig voelt Joan zich beter in de avond en ik in de ochtend. Voor Nicki vind ik het vooral zielig. Loopneus (neusspray) ontstoken oogje (moet elke keer schoon gemaakt worden), niezen, hoesten, niet willen eten, en vooral niet weten wat je overkomt.

Maarja daar worden ze groot van.

Week 17 zit er op en Nicki is deze week de 4 maanden marker gepasseerd. Het was een vermoeiende week omdat Zowel Nicki als wij zelf geveld waren door de griep. Hierdoor zat Nicki haar oogje telkens dicht vanwege een ontsteking en moesten mama en papa aan de slag met de neusspray omdat haar neus keer op keer overliep. Door dit alles dronk het damentje niet zoals gebruikelijk dus was wel even lastig.

Ook zijn papa en Nicki deze week naar de notaris geweest om het een en ander te regelen ivm opa zijn overlijden, maar we moeten nog wachten op de notaris voordat we daar verder mee kunnen.

Verder is Joan weer een jaartje ouder geworden. En vanwege haar verjaardag waren beide oma’s op bezoek. Tevens werden we op maandagavond verrast door een onverwachts bezoekje van mijn (andere) tante Wendy, de zus van mama. Dat was een hele grote verrassing, zeker omdat Nicki deze tante nog niet had ontmoet. Maar het was heel erg gezellig en de dames vonden elkaar wel heel erg leuk. Voor mama was het in ieder geval een hele leuke verrassing. (En natuurlijk allemaal leuke cadeautjes)

Ik heb voor 1x mijn flanellen pyama aangehad en toen was hij al te klein, erg jammer, maar ja ik groei dan ook als kool. En Vinnie is dol op mijn speelkleed, hij probeert het elke keer in te pikken.

Papa heeft mama verrast met een weekendje weg naar Maastricht. We waren allemaal nog wel erg grieperig maar dat mocht de pret niet drukken.  Mama heeft een mooi vest gekocht en ik heb weer allemaal nieuwe kleertjes gekregen.

Omdat dit weekendje ter ere van mama haar verjaardag was kreeg ze sterretjes op een taartje. Dit veroorzaakte echter zoveel rook dat het brandalarm af ging en binnen 5 minuten de brandweer op de stoep stond. Was erg grappig omdat ze mama allemaal een handje kwamen geven en haar feliciteerden.

hieronder een korte video impressie

[flashvideo filename=video/maastricht2008.flv width=400 height=300 /]

Met een hoop citrosan en paracetamol zijn mijn papa en mama het weekend door gekomen. We hebben het wel ontzettend naar onze zin gehad en het was een geweldig eerste weekend weg met alleen ons drietjes.

Zeker voor herhaling vatbaar…

[flashvideo filename=video/20-10-2008-schateren.flv width=400 height=300 /]

Deze week is er, behalve het weekendje naar Maastricht, helemaal niets gebeurd. Nicki was ruim een week niet bij het kinderdagverblijf geweest vanwege de griep, maar dat mocht de pret niet drukken. Ze we even rustig als normaal volgens de leidsters maar ondertussen ligt ze voor dat papa thuis is al te slapen in de maxi-cosi. kortom lekker druk geweest.

Na Maastricht zijn we langs geweest bij tante Steffi en mijn (St)oma (oftewel stief oma, die heet ook Joan) Was weer erg gezellig en een welkome onderbreking van de lange rit uit Maastricht.

Zoals de titel al zegt, verder erg rustig en dus niet veel gebeurd.

Er is een grappige nieuwe fase aangebroken in het borstvoedings traject, de “ik moet en wil wel drinken maar wil en mag niets missen” fase. Het is een giller om te zien, want het is aanhappen, loslaten en even breeduit glimlachen naar Mama, aanhappen, loslaten en omkijken want ik hoor Papa achter me, aanhappen, loslaten want volgens mij liep de poes langs, aanhappen, loslaten want wat zijn die schilderijen mooi, aanhappen, wauw wat is die lamp cool etc. etc.

Voor mij is het dan vooral de kunst om niet te reageren als ze loslaat om breeduit naar me te glimlachen want als ik daar eenmaal aan begin is het einde helemaal zoek. Tussen het aanhappen en loslaten is er ook nog een variant waarbij weliswaar wordt omgedraaid om te kijken, maar dan zonder loslaten. Dit gebeurd op de momenten dat de afleiding groot is, maar de honger groter. Dan worden de kaakjes op elkaar geklemd “AU” en probeert ons dametje de hele borst gewoon even mee te rukken “nog meer AU” richting wat er dan ook te zien of te horen is. Ondanks deze pijnlijke momenten blijft het erg grappig en lachwekkend om te zien.

[singlepic=753,320,240,,left]Verder wordt er tevens veel gekletst met volle mond, want voor een praatje hoef je niet los te laten. Ons dametje is de laatste tijd uberhaubt veel beweeglijker en wakkerder. Ze is minder gaan slapen en spartelt en zwaait veel met haar beentjes en armpjes, ook op haar buik spartelt ze er lustig op los. En als ze dan wat uitbundig is dan komt ze bijna los van de ondergrond. Erg komisch om te zien.

Vandaag is het vrijdag, dus het is weer papadag. En er zit weer een weekje op. Ja ik weet het dat is een beetje raar maar wij tellen nog steeds de weken vanaf de dag dat Nicki geboren is en aangezien ze op een donderdag is geboren begint er elke donderdag voor ons een nieuwe week.

Afgelopen week was weer een leuke rustige week. Ik had een groot speelkleed anex kussen besteld (200x180cm) waar Nicki lekker op kan spelen in de keuken. Het is een mooi dik kleed met een nylon bekleding die je met een vochtige doek kan afnemen. Nic vindt het geweldig, ze ligt er wild op te trappelen en kan zich lekker omdraaien zonder dat ze zich bezeerd.

Verder heb ze een nieuw truukje geleerd maar daar had mama eerder deze week al over geschreven. Ik was haar knuffel vergeten dus heb ik toen we aan het winkelen waren een nieuwe voor haar gehaald. Een hele mooie en zachte leeuw.

Mama had het mooie groene shirt dat ze van oma heb gekregen aangetrokken. Gauw een paar foto’s gemaakt en ja hoor madam spuugde de hele boel onder, kortom het kon meteen weer in de was.

Sowieso spuugde ze de laatste week een beetje veel, maar dat komt waarschijnlijk omdat papa en mama dachten dat ze aan andere voeding toe was. Dit bleek echter niet zo te zijn, dus nu heeft ze weer haar oude voeding. Wat wel vervelend is dat ze de hele week een beetje verhoging heeft. Dus helemaal lekker in haar vel zit ze niet. Maar dat gaat vanzelf weer over.

Nicki heeft nu officieel het omdraaien ontdekt. Ze is er wel al een hele tijd mee bezig, maar het grote verschil is, dat ze zich nu ook bewust is, van wat ze doet, en wat ze ermee kan bereiken. En natuurlijk boos worden als het niet lukt

De eerste keer dat Nicki zich helemaal zelfstandig omdraaide was Joan daarbij met camera. Zie hieronder het resultaat.

[flashvideo filename=video/omdraaien_1e_keer.flv width=400 height=300 /]

Let vooral even op de trotse glimlach aan het einde van het filmpje, als het madam gelukt is….

Week 20 was een week waarin een hele hoop is gebeurd. Natuurlijk was er weer een papadag en een mamadag, maar ook de verjaardag van Paul en natuurlijk Halloween. Verder zijn we naar het consultatieburo geweest. Tijdens de papadag kwamen de buurpapa’s op bezoek.

Mika probeert al te staan en was erg nieuwsgierig naar Nicki. Herm had de tweeling mee genomen en was bijna bedolven onder de kinderen.

Toen papa later die dag naar het CB ging was Nicki zo moe dat ze spontaan in slaap viel in het consulatieburo. We hadden met mama afgesproken dat zij ook langs zou komen en dat was wel erg leuk. Nic was deze keer wat minder gegroeid maar dat komt waarschijnlijk omdat ze de griep heeft gehad.

Nicki vindt het steeds leuker om los in de tummytub te zitten en dan is ze helemaal verbaasd dat het haar lukt. Vinnie gaat haar ook steeds leuker vinden, en Nicki? die blijft om alles lachen. En al helemaal als ze haar capuchon op heeft gaat ze gekke bekken trekken, beetje de stoere meid uithangen.

Tijdens Halloween was het erg gezellig en hebben we heerlijk gegeten dankzij buurvrouw Wojis en mama. Oja wat vinden jullie van mijn Halloween romper, heeft mama speciaal voor mij en Mika gemaakt.

Tot slot nog twee foto’s die laten zien hoe het dametje slaapt, of bedolven onder het groene konijn (wat 9 maanden bij papa en mama in bed heeft gelegen tijdens de zwangerschap) Of klem tussen de spijlen omdat madam zich weer eens heeft omgedraaid en niet meer weet hoe ze terug moet. Maar wel blijven lachen he…

Vandaag zijn we voor het eerst wezen zwemmen, oftewel we doen aan babyzwemmen, en het was helemaal geweldig.

Ik had speciaal uit Amerika een onderwaterhuis voor mijn camara besteld dus kon ik ook foto’s maken.

We hebben vooral een hoop gespetterd en lol gemaakt. Jos (de zweminstructeur) heeft ons een hoop leuke dingen laten zien. Nicki is zelfs koppie onder geweest maar dat vonden we allebei nog niet echt prettig. Verder is het wel heel erg leuk om te zien hoe zo’n kleine meid natuurlijke reflexen heeft en deze ook daadwerkelijk gebruikt.

Volgende keer zullen de foto’s beter zijn (was nog een beetje wennen met de nieuwe onderwatercamera)

Vanochtend toen ik ons kleine dametje uit bed wilde halen, lag ze op haar buik met haar knuffeldoek als een soort kussentje onder haar gezicht. We zien steeds vaker dat ze op haar buik ligt te slapen en ook ’s nachts als ze onrustig is heb ik haar de afgelopen tijd regelmatig weer op haar rug moeten draaien.

Door alle verhalen die je hoort over de relatie tussen buikligging en wiegendood in het eerste jaar blijf ik het als ouder toch eng vinden dat ons kleintje op haar buik slaapt. Daarom zijn we nu ’s nachts toch extra alert en zetten we de babyfoon op de luidste stand. Wel geeft de Aerosleep cover en matras een iets veiliger gevoel, want door de open structuur kan ze ook met haar gezicht in het matras “zoals vanochtend” toch door ademen. Moet het dametje er alleen geen knuffel onderleggen natuurlijk ;-)

Door dit voorbeeld denk ik dat je er als ouder er wel voor moet waken dat het geen vals gevoel van veiligheid geeft, ik blijf dan ook bij elke kik even checken of alles goed is. Wat ondanks dat de Aerosleep me in het algemeen een veiliger gevoel geeft kunnen er altijd uitzonderlijke situaties ontstaan.

Voor meer informatie over de Aerosleep http://www.aerosleep.com/

Gisteren was het Sint Maarten en werd de voordeur platgelopen door zingende kinderen die hun portie snoepgoed kwamen opeisen. (toch enigszins een verkapte vorm van chantage, het “als ik geen snoep krijg van jou, dan zal ik jou krijgen, (of nog valser gaan zingen)”, idee).

En zo als een goed Hollands huisgezin betaamt, bereid de familie Pisa hun dochter Nicki voor op de toekomst. Je moet toch ergens beginnen met het verpesten van je kroost.

Kortom we zijn begonnen met het overladen van de kleine met de meest ongezonde vorm van snoepen, zodat ze alvast kan wennen aan het idee. En ja hoor zoals het een goede heden ten daagse koter betaamt, verdwijnt het met suiker overladen kleinood zonder omweg richting de mond. Hieronder het bewijs.

Enkele ogenblikken later gaat de deurbel, Elsa (onze mini buuv) helemaal opgedost, staat luidkeels te zingen voor de deur. Tja dan kan je toch eigenlijk niet anders, en geef je toch maar weer toe aan de maatschappelijke dwang om mee te doen aan dit volks(kinder)feest. Kort daarna besluit papa om toch maar te gaan sporten (is nou eenmaal gezond mama) en wenst hij mama veel succes met de deurbel……

Vandaag is Nickita al weer 5 maanden, de tijd vliegt voorbij (al denkt borstvoeding gevende mama daar wel eens anders over – hou vol schatje, jullie zijn er bijna!!! (nog 1 maandje en dan gaan jullie afbouwen))

Het dametje is momenteel bezig met het oefenen van medeklinkers, de ‘pfff’ gaat erg goed en de ‘bah’ komt er ook met steeds groter wordende regelmaat uit. Het nadeel van de ‘pfff’ is dat deze vooral gepaard gaat met veel speeksel, maar dat is helemaal te wijten aan papa die het helemaal verkeerd voor doet en elke keer zijn tong uitsteekt. (Dit begint Nicki nu dus na te doen). En in sommige gevallen komt er zelfs wat melk omhoog.

Kortom principessa krijgt steeds meer babbels en een eigen willetje, alles om haar heen is interessant (behalve papa en mama, want die heeft ze nu wel gezien en negeert ze dan ook af en toe).

[flashvideo filename=video/12-11-2008_pffff1.flv width=400 height=300 /]

Sinds papa is wezen babyzwemmen en een heleboel andere baby’s voorgedaan hebben hoe je in het water kan spetteren heeft Nicki dat ook ontdekt. Maar dat wordt dan gebezigd in de tummy tub, met alle gevolgen vandien (een natte papa en mama).

Al deze bezigheden zijn erg vermoeiend zoals jullie kunnen zien op het laatste filmpje.

[flashvideo filename=video/12-11-2008_pfffff_slaap.flv width=400 height=300 /]

Weer een lekker druk weekje, voor het eerst babyzwemmen met papa. Papa had hiervoor speciaal een onderwatercamerahuis uit Amerika laten overkomen zodat hij ook tijdens het zwemmen kon fotograferen. Maar deze moest natuurlijk eerst getest worden, in de wasbak in de badkamer (papa wordt er zo niet mooier op). Papa moet nog wel wat oefenen want niet alle foto’s waren even mooi…

Verder is de kleine meid steeds actiever en doet ze de eerste verwoedde pogingen tot kruipen. Niet dat ze nou ook al succes heeft maar het is vooral erg grappig om te zien hoe ze met alle vier de pootjes tegelijkertijd ligt te spartelen. Het nadeel van al deze activiteit is dat ze regelmatig zich zelf omdraait in bed en dan door mama of papa gered wil worden. Door al dat actieve gedoe is ze ook vaker moe en komt het dus regelmatig voor dat madam aan de borst in slaap valt.

Onze kater Vinnie gaat haar steeds interessanter vinden en zoekt haar steeds vaker op. En soms lijkt het wel of hij haar na-aapt met een spelletje Kiekeboe of net zo als Nicki zijn oogjes wil bedekken als hij slaapt. Het rode speel(kussen)kleed dat papa heeft gekocht is een enorm succes, Nicki leeft zich helemaal uit als ze erop ligt.

Niet vergeten dat het Sint Maarten is geweest en dat de goedheilig man binnenkort zal arriveren. Hij heeft alvast een Piet vooruit gestuurd.

Tot slot hebben we het vermoedden dan er bij Nicki al een tandje begint door te komen dus heeft Joan een gekoelde bijtring gekocht. En deze valt erg in de smaak bij het damentje. Vooral in combinatie met haar knuffel ‘Coby’.

En natuurlijk is het damentje deze week 5 maanden oud geworden. Wat vliegt de tijd!

Omdat Nicki het afgelopen bezoek niet heel hard was gegroeid wilden ze ons 2 weekjes later terugzien voor nog een weging. Dus vandaag was het zover, ons dametje is uitstekend gegroeid zo’n 300 gram in nog geen 2,5 week. En dat op “sinds kort” 4 voedingen.

Uiteraard hadden we ook weer wat vraagjes, waaronder of het met die 4 voedingen erg was om eventueel 1 voeding te vervangen met Poedermelk “Omneo”. Dit is geen probleem zolang ze goed blijft groeien en content is als ze wakker wordt. Ook wilde ik graag weten of we iets eerder konden beginnen met een fruithapje, Nicki kijkt ons namelijk al een tijdje het eten uit de mond en laat alles vallen als ze iemand ziet eten of drinken. Voor mijn gevoel is ze dan ook klaar voor het eerste hapje.

We kregen het volgende advies; Omdat er geen allergieen voorkomen in de familie hoeven we niet te wachten tot 6 maanden. We kunnen beginnen met peer omdat dit heel zacht is, en dit eerst 5 dagen uit proberen. Dan kunnen we andere zachte fruit of groentesoorten proberen zolang we maar niet gaan mengen en elke soort telkens 5 dagen proberen voor we op iets anders overstappen. Dit zodat de darmpjes ruim de tijd krijgen om te wennen en mocht er “in het uitzonderlijke geval” toch een allergie optreden dan weet je om welk fruit het gaat.

Dus na ons bezoek meteen naar de AH gereden om lekkere zoete peertjes te halen. ;-)

Vanavond het eerste fruithapje. En dat was een groot succes. Ik heb een peer geschilt en deze 5 minuten gestoomd in een laagje water. Daarna door de blender en klaar was het eerste fruithapje. Even laten afkoelen en toen 1 eetlepel in een potje gedaan.

Omdat Nicki gewend is met een lepel haar vitamine te krijgen was dit niet vreemd voor haar. En ook slikken was niets nieuws. Met andere woorden het ging verbazingwekkend soepel. Happen en slikken. En voor dat we het wisten was alles op.

Maar ik denk dat onderstaande filmpje meer zegt dan woorden

[flashvideo filename=video/17-11-2008_eerste_fruithap.flv width=400 height=300 /]

Toch?

Vandaag weer een papadag voorbij en zo dus ook een weekje verder.
Deze week is lekker rustig verlopen en dat terwijl er wel een hoop dingen gebeurd zijn.

Omdat ik vorige week vrijdag naar de Notaris moest met mijn zusje, voor het verwerpen van de erfenis van mijn vader, was ik niet in de gelegenheid om met Nicki te gaan zwemmen. Dus is Joan gegaan. Zo kon zij het ook een keer ervaren, en de dames hebben genoten. Het zwemmen ging weer super.

Nicki speelt steeds vaker op haar speel(kussen)kleed en zoals je kan zien is ze nu al verslaafd aan TV kijken. En natuurlijk is vliegen met mama of papa helemaal een geweldig spelletje.

Het weekend zijn we lekker wezen shoppen en heeft Nicki een een nieuwe knuffel gekregen, “Muis”. Deze is behoorlijk favoriet geworden gedurende week. Verder was de Buuv jarig en was er een feestje. Erg gezellig en een hoop kinderen om mee te interacten.

Nicki probeert al te staan (nog niet echt met succes) en we zijn begonnen met de eerste fruithap, maar hier kan je alles over lezen in een eerder berichtje. Tevens hebben we gekeken of ze al wil zitten in de Tripp Trapp kinderstoel maar dat is toch nog wat te vroeg.

Zoals ondertussen gebruikelijk deze week weer begonnen met babyzwemmen en opnieuw kon je die kleine overduidelijk zien genieten. En papa geniet er ook intense van.

Echter werd papa later deze week erg ziek en hing hij meer boven een emmer dan dat ie met Nicki kon spelen. Gelukkig kon mama een heleboel opvangen en dat terwijl ze ook nog eens voor papa zorgde. Het heeft de hele week geduurt voordat papa weer een beetje onder de levende was.

We zijn natuurlijk doorgegaan met de fruithap, en zijn we van de peer, via de banaan, ondertussen al aanbelandt bij de appel. Het lijkt er op dat tot op heden appel de favoriet is. Nic geeft ook duidelijk aan als ze genoeg heeft gehad, lippen stijf op elkaar en spelen met de lepel is toch wel het eerste signaal.

En toen begon eerst te hagelen en de volgende dag te sneeuwen, en die gekke vader van me vond dat ik hagel moest ervaren dus heeft hij een schaalthe gevuld waar ik mijn handje in kon stoppen, erg koud, maar wel verrekte interessant. De volgende dag begon het te sneeuwen. En toen heeft die gekke moeder van mij me een skipak aan getrokken en buiten in de tuin gezet. Warm dat ik het had! Behalve het puntje van mijn neus dan.

Het is weer Sinterklaastijd en dat werd breeduit gevierd door papa zijn werk. Integer had zelfs Sinterklaas en een heleboel pieten uitgenodigd. Kortom er was een groot feest, met lekere hapjes en een heleboel pepernoten, voor alle medewerkers en hun familie.

Nicki was ook van de partij met een heleboel andere kinderen. En gelukkig was die kleine meid helemaal nergens bang voor. Zodra zwarte piet langs kwam, moest Nicki meteen met haar vingers over zijn gezicht vegen, met als gevolg dat Nicki zwarte handjes had, en zwarte Piet witte strepen op zijn gezicht.

Later mocht madam nog op schoot bij Sinterklaas en ook dat was totaal niet eng. Nicki zat vrolijk naar de goed heilig man te staren en na een tijdje begon ze zelfs met zijn baard te spelen. Het hele feest was geweldig georganiseerd en vond plaats in het AZ stadion.

Aan het einde van de middag kregen alle aanwezige kinderen een cadeautje van Sinterklaas maar daarover later meer (daar hebben we een leuk filmpje van )

Tijdens het Sinterklaasfeest heeft Nicki een cadeau gekregen waar ze veel plezier aan beleeft. Kijk maar naar het filmpje.

[flashvideo filename=video/1-12-2008_sinterklaaskado_edited.flv width=400 height=300 /]

Deze week begon zoals gebruikelijk weer met het babyzwemmen. Papa was enigszins bijgekomen van de buikgriep en is met Nicki gaan zwemmen. Na het zwemmen is Nicki altijd helemaal bekaf en valt ze zodra de auto gestart is in slaap en slaapt ze over het algemeen tot dat we weer thuis zijn.

Natuurlijk zijn we doorgegaan met de hapjes en we zijn nu na de fruithap ook aangekomen bij de groentehap. Pompoen was de eerste kandidaat en je zal op de foto’s zien waarom dit niet papa zijn favoriet is.

Zaterdag lekker wezen winkelen in de het plaatselijke winkelcentrum en daar liepen een heleboel zwarte Pieten muziek te maken. Nicki vond het allemaal geweldig en genoot met volle teugen van alle herrie. Echter deze indrukken waren allemaal erg vermoeiend en ze viel inslaap voordat ze de mogelijkheid had om haar knuffel uit haar mond te trekken.

Voor het Sinterklaas feest dat door papa zijn werk werd georganiseerd werd hadden we Nicki speciaal aangekleed. Stoere pet hè? En dan die lekkere warme das, die past er perfect bij. Het Sinterklaasfeest was helemaal geweldig maar dat hebben jullie al eerder kunnen lezen.

Later deze week kreeg mama de griep en moest papa voor beide dames zorgen, dat was wel zwaar (halen en brengen en dan ook nog de boodschappen en koken), maar gelukkig voelt mama zich al weer wat beter. Echter door de drukte zijn we de rest van de week niet echt toegekomen aan het maken van fotos. Volgende keer beter.

Papa en Nicki gaan elke vrijdag samen zwemmen, babyzwemmen. Zoals de trouwe lezers vast wel gezien hebben staan er ook meerdere foto’s op de site van deze geweldige bezigheid. Maar ik heb de laatste keer ook een filmpje gemaakt en dit wilde ik jullie niet onthouden.

[flashvideo filename=video/6-12-2008_underwater_edited.flv width=400 height=300 /]

Nicki is weer ziek, en we maakten ons gisteravond behoorlijk zorgen. 39,4C hadden we aan het einde van de middag gemeten. Daarnaast is het juffie flink aan het hoesten en kost drinken aan de borst haar erg veel moeite.

Dus wij de dokter gebeld, we moesten maar meteen langskomen bij de huisartsenpost in Alkmaar. Daar zit je dan, in een volle wachtkamer, met hoofdzakelijk ouders met zieke kinderen en kostende mensen. Het kotsen was zo erg dat hierdoor ook weer andere mensen moesten overgeven. Wijzelf waren denk ik te druk met Nicki om daar door aangestoken te worden.

Nadat de arts Nicki had onderzocht waren we een klein beetje gerustgesteld. De koorts was gezakt onder de 39C en volgens de dokter was het geen longontsteking of iets anders engs.

We moeten goed in de gaten houden of ze voldoende vocht binnen krijgt (minimaal 50% van haar normale inname drinken) en of er ook weer voldoende vocht naar buiten komt (minimaal 4 plasluiers per dag). Medicijnen waren vooralsnog niet nodig.

Thuis hebben we Nicki in bed gelegd, en zij probeerde te slapen maar werd om de 10 minuten wakker van het hoesten. Kortom een onrustige nacht.

Vanochtend, was de koorts gelukkig verdwenen echter toen ze klaar was met drinken aan de borst, spuugde ze haar moeder helemaal onder en kwam alle kostbare moedermelk in een grote golf weer naar buiten. We kijken vandaag hoe het verder verloopt.

Vannavond had Nicki weer 39,1°C. Dus koorts. Er komt nog steeds veel slijm los als ze hoest en daardoor is het erg lastig voor haar om te drinken. En vanochtend spuugde ze alles weer uit nadat Joan haar aan de borst had gehad.

De huisarts had gezegd dat we in de gaten moesten houden dat ze minimaal 50% zou drinken en 4 plasluiers moest hebben per dag.

De plasluiers waren aanwezig en zo ook een aantal poepluiers. Dus dat zit wel goed. Daarnaast heeft ze vandaag ruim 700 ml gedronken van de ruim 900 ml die ze normaal drinkt dus dat zit ook wel goed.

Het is alleen zo zielig om te zien hoeveel moeite het hoesten haar kost en dat ze zo’n moeite heeft met drinken. Maar hopelijk is het allemaal snel weer beter.

Vandaag is het dinsdag en Joan is vanochtend weer met Nicki naar de dokter geweest.

Nicki had de hele nacht liggen krijsen als een speenvarkentje, iets wat wijst op het feit dat ze pijn heeft. Kortom pa en ma weer de hele nacht bijna geen oog dicht gedaan. En daarnaast is Joan ook nog niet helemaal opgeknapt van haar griep van de vorige week.

Verder had ze weer koorts en ging het ademhalen erg moeizaam. Hiervoor hadden we gisteren van de dokter al een baby inhaler gekregen met daarin Ventolin. Een middel dat helpt tegen astma en andere ademhalingsproblemen. Maar op het eerste gezicht leek dat niet echt te werken

Volgens de arts die Joan vanmorgen gesproken heeft, heeft Nicki nu ook nog eens aan beide zijden een beginnende oorontsteking, dit is iets wat het gillen van vannacht kan verklaren want oorontstekingen zijn over het algemeen erg pijnlijk. En tevens heeft de arts een antibiotica kuur voorgeschreven. Met het advies om de inhaler toch gewoon 4x per dag te gebruiken omdat het dametje haar hele borstkasje indeukt als ze probeert adem te halen. iets wat wijst op dat de luchtwegen toch erg nauw zijn.

En ’s avonds een zetpil om de koorts te verlagen zodat ze beter slaapt. En neusspray voor het voeden zodat het door de neus ademen beter gaat en daarmee ook het drinken…

Met andere woorden, madam krijgt nu al een hele rits aan medicijnen en middeltjes, iets wat ons helemaal niet aanstaat. We hopen dan ook dat dit wel snel zijn effect heeft en het allemaal niet voor niets is. Want om zo’n klein mensje zo te zien lijden om iets wat ze totaal niet snapt is hart verscheurend.

Het lijkt wat beter te gaan, afgelopen nacht nog wel een paar keer flink gekrijst, maar toch ook wat geslapen. Eten gaat nog steeds moeizaam en papa en mama lopen op het einde van hun latijn.

Ik heb nou nog niet het idee dat de antibiotica echt z’n werk doet want Nicki lijkt nog erg veel last van haar oren te hebben. Wel hebben we het idee dat ze wat minder slijm produceert en dus ook iets makkelijker ademt.

kortom ze lijkt aan de beterende hand maar het blijft nog ff afzien voor ons alle drie maar vooral voor Nicki

Nicki voelt zich gelukkig weer wat beter. Ze krijgt al weer praatjes en ze kan weer genieten van haar badje.

Joan is vannochtend weer bij de dokter geweest en die was enigzins verbaasd dat zijn collega antibiotica had voorgeschreven. Dat was volgens hem niet nodig geweest. Nicki haar oren zijn wat rustiger en het ademhalen gaat ook veel gemakkelijker. En het aller belangrijkste, ze drinkt weer hele flessen leeg.

Morgen naar het consultatiebureau, dan zullen we zien wat het ziek zijn nu weer heeft gedaan met haar gewicht en groei. Ik ben benieuwd. Maar voor nu een foto waar madam zich prima vermaakt in de tummytub

De week begon goed. Lekker wezen zwemmen met pa, en wat leuke fotos van mijn zwemgenoten. Later die dag leuk met mama en papa sinterklaas kadootjes uit pakken. We hadden namelijk onze schoen gezet. En ik moest natuurlijk even laten zien dat ik bij tijd en wijlen zelf mijn flesje kan vasthouden.

Later nog even met papa TV gekeken, dat is namelijk iets wat junior toch wel erg leuk vind. Maar kort daarna begon de misere. Nicki kreeg steeds meer moeite met ademhalen waarop papa en mama besloten dat een stoombad wat soulaas zou bieden. Dit was echter van korte duur en Nicki haar temperatuur steeg aanzienlijk. Zaterdagavond naar de spoedkliniek in Alkmaar. De dokter aldaar wist ons wat gerust te stellen maar de ellende werd er voor Nicki niet minder om.

Ongeacht hoe beroerd het dametje zich voelde, toch bleef ze geiten en moest en zou ze zelf drink met de beker die je van Cinthia en Pieter had gekregen. Zoals julie je kunnen voorstellen waren papa en mama de rest van de week niet echt in de stemming om fotos te maken daar zij meerdere nachten niet geslapen hebben. Maar daar hebben jullie in de voorgaande berichten alles over kunnen lezen. Volgende week beter.

Dit artikel is voor iedereen die het leuk en interessant vind te weten hoe Nicki’s voedings en dagschema eruit heeft gezien. Nu de eerste 4 maanden en binnenkort die van de afgelopen maanden.

Nicki zat vanaf dag 1 op zo’n 7 voedingen per etmaal, waaronder 2 nachtvoedingen tussen 01:00 – 02:00 en 05:00 – 06:00.

Rond 6 weken had ze steeds vaker voldoende aan 6 voedingen van ongeveer 160 cc. per etmaal, waaronder nog 1 nachtvoeding rond 04:00.

Rond 9 weken (2 maand) zat Nicki op 6 voedingen van 180 a 200 cc. per etmaal en nog zelden een nachtvoeding. Haar dagschema was nog vrij onregelmatig, ongeveer elke 3 uur een voeding. De eerste tussen 06:00 – 07:00 en de laatste tussen 22:00 – 23:00.

Rond 11 weken (2 maand) zat Nicki op 5 voedingen van 200 a 240 cc. elke 4 uur, op gezette tijden met ongeveer 15 minuten speling naar boven of beneden. Rond 06:30, 10:00, 14:00, 18:00 en 22:00.

Rond 14 weken (3 maand) verschuiven de tijden naar 07:00, 11:00, 15:00 en 19:00. Ze zou het liefst doorslapen op 4 voedingen maar wordt dan soms rond 23:00 of 05:00 toch nog uit zichzelf wakker voor een 5e voeding.

Rond 17 weken (4 maand) verschuiven de tijden weer, naar 07:30, 11:30, 15:30 en 20:00. Ze slaapt nog steeds het liefst door op 4 voedingen, ze wordt niet meer uit zichzelf wakker maar slaapt erg onrustig rond 02:00 en 04:00. Daarom besluiten we haar op 5 voedingen te houden door de 20:00 voeding te verschuiven naar 19:30 en haar voor ik ga slapen, rond 23:00 wakker te maken voor een laatste voeding.

Zoals belooft de uitbreiding op Nicki’s voedingsinformatie.

Rond 23 weken (5+ maand) verandert er weinig ten opzichte van 4 maanden. Nicki zit op 5 voedingen rond 07:30, 11:30, 15:30, 19:00 en we maken haar wakker tussen 22:00 en 23:00 voor een 5e voeding. Deze laatste voeding vervalt vanaf 24 weken, ze slaapt dan eindelijk lekker door op 4 voedingen. Rond deze tijd is Nicki zo nieuwgierig naar eten dat ze het ons bijna uit de mond kijkt, dus beginnen we halverwege de 5e maand met een fruithapje rond 09:00 en later wat groente rond 18:00. Dit zijn een soort oefenhapjes en 1 a 2 eetl. zijn voldoende. We beginnen met neutrale, zachte smaken zoals peer, banaan, jonge worteltjes en pompoen en we proberen elke soort eerst 4 dagen uit om te kijken hoe ze reageert.

Rond 26 weken (6 maand) verandert er veel omdat dan borstvoeding alleen niet meer voldoende voedingsstoffen biedt. Nicki’s schema ziet er vanaf nu als volgt uit.

07:30 BV*, 09:00 Fruithapje ca. 100 ml.
– eventueel een dutje
11:30 Fles melk* ca. 200 ml. met 2 eetl. rijstebloem
– middagslaapje
15:30 Fles melk* ca. 240 ml.
– eventueel een dutje
18:00 2 eetl. groente en 2 eetl. aardappel, 20:00 BV*

Na haar middagslaapje krijgt ze eventueel een Bambix mini rijstwafeltje of Liga 1e stap koekje en een slokje water of babythee.

* Melk staat gelijk aan gekolfde melk of Omneo poedermelk, BV staat voor Borstvoeding.