Hier eindigt een heel bijzondere tijd en begint er een nieuw avontuur. Mijn dochter is geboren en ik ben papa. En lang gekoesterde wens is in vervulling gegaan en ik loop met de grootste glimlach van de wereld op mijn gezicht.

Ik heb een geweldig mooie dochter, een ontzettende stoere vrouw, en samen met Vinnie de kat een kompleet gezinnetje. Ik ben helemaal voldaan en meerdere malen op een dag schietten mijn ogen vol van geluk.

Ik wil nog wel 1 ding kwijt en dat is het volgende, Papa worden vond ik verschrikkelijk. Papa zijn is geweldig……. Maar daarover schrijf ik later wel meer. Nu ga ik genieten van mijn mooie meiden en ik zal hier en daar wel een fotootje plaatsen of een filmpje.

Iedereen bedankt voor de heerlijke reacties, steun en fijne gedachtes…..

Morgen zou het zo ver zijn volgens de telling. Ik ben benieuwd. Kortom we hebben de oficieele tijdsduur erop zitten. Het is nu zo dat ik elke keer als ik Joan zie verzitten de vraag stel of het al begonnen is. Het antwoord wat ik continu krijg is dat ze het niet weet.

Ik wou dat ik een glazen bol had en wist wanneer het allemaal zou beginnen. Ik weet het. Het enige dat ik kan doen is afwachten en dat is dan ook maar wat ik doe. Wachten tot dat ik papa word….. Zoals altijd, we houden jullie op de hoogte….

Nog 7 dagen en dan is het zo ver volgens de teller. En als ik eerlijk ben dan mag ze ook wel komen ook.

Afgelopen weekend druk geweest met klusjes. Nieuwe hal, nieuw washok, nieuwe schuur, nieuwe vitrinekasten, kortom het hele weekend in de weer. Wel lekker bezig en erg bevredigend. Joan blij, en ik eigenlijk ook wel. Verder hebben we het proefje binnen van het geboortekaartje en het ziet er goed uit. Meer zal ik nog niet zeggen….

Zojuist het geboortekaartje naar de drukker gestuurd zodat ze een proefprintje kunnen maken, ik ben benieuwd. Al met al ben ik voor 90% tevreden, en voor mij is dat al heel wat.

Joan begint het nu echt zat te worden, en Vinnie onze kater is erg onrustig de laatste tijd. Ik ga me toch echt afvragen of hij iets merkt (of weet wat wij niet weten). Hij laat Joan geen moment met rust en wil het liefst bovenop haar buik liggen. Okay, okay, als je hem eten voor zet dan wil dat zijn aandacht wel even afleiden maar verder drentelt hij vrolijk om haar heen en gaat hij ‘s avonds voor de slaapkamerdeur zitten janken (terwijl ik gewoon beneden zit).(Van je kat moet je het hebben he)

Nog 22 dagen vertelt de teller mij. Als ik naar Joan kijk en dan vooral naar de bult waar zij de hele dag achteraan loopt. dan lijkt het wel of Junior elk moment kan komen. Ze is enorm (mijn dikkie dik).

Kortom ik ben maar eens van start gegaan met het geboortekaartje. Want als ik mezelf een beetje ken dan ben ik daar wel ffies mee bezig. Het moet natuurlijk weer perfect en vol creatieve zaken. En probeer dat dan maar eens uit te leggen aan je ‘zwangere’ vrouw. Ik dacht dat alleen dochters en zonen dachten dat papa superman was. Joan denkt dat ik ‘alles’ kan tekenen…… helaas niet dus. Gelukkig is ze erg tevreden met het eerste concept (zelfs zonder Vinnie). De voorkant is zo goed als af en vanavond ga ik dan aan de achterkant beginnen. Ik hoop dat deze wat vlotter gaat als de voorkant.

Verder is het allemaal een kwestie van wachten. En voor Joan vooral veel slapen. Het put haar toch wel behoorlijk uit en daarom gaat ze erg vroeg naar bed en heb ik alle tijd voor mijzelf (en het geboortekaartje). De laatste dagen als ‘niet’ papa……. Hehehe, junior ik ben klaar voor je. Oja morgen (20-5-2008) mag ze echt komen want dan zouden we niet naar het ziekenhuis hoeven en mag Joan thuis bevallen.

Weer een weekje dichter naar het einde. Van mij mag ze nu wel komen hoor.

De nieuwe tafel is gearriveerd en helemaal in de olie gezet. Staat erg mooi. Ik zal binnekort wel even een foto maken en deze op de site zetten. Ondertussen is Joan druk bezig met de vluchtkoffer en wordt het voor mij tijd om de accu’s van de video en foto camera op te gaan laden. Zorgen dat die ‘vluchtkoffer’ ook klaar staat. Boekje en snackie voor aanstaande papa erin en klaar zijn we.

Verder is onze kat Vinnie raar aan het doen. Ik vraag me af of het beestje aanvoeld dat er wat staat te gebeuren. Of misschien merkt hij wel eerder als Joan zelf dat de kleine er aan komt. De tijd zal het leren.

Okay kinderstoel is besteld en als het goed is onderweg. En natuurlijk onze nieuwe eettafel. Deze komt volgende week vrijdag. Dan mag ik met de kwast (of lap) in de weer om de stoelen en tafel in de olie te zetten.

 Pittie was er dit weekend weer met de kids, en met de kids heeft nu een nieuwe betekenis. Het zijn er ineens 4 geworden. Naast Noa en Nesta hebben we nu ook Jorne en Richard. Kortom met 3 volwassenen en 4 kids aan de BBQ was een hele opgaaf, maar we hebben het overleefd en ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik blij ben dat wij er met eentje starten en niet eens 4………

Joan is steeds vaker moe en gaat vroeg naar bed. Dit geeft mij de gelegenheid om lekker te rotzooien op de spelcomputer. Even lekker mijn gedachten ergens anders en niet aan een stuk door piekeren. (Is nou eenmaal de aard van het beestje). Verder was de lokale Albert Heijn zo fijn, dat we gratis kratjes voor onder het bed mee mochten nemen (als we ze maar terug brengen) Nog even en de AH gaat echt lijken op een buurtsuper. Ik vond het in ieder geval een erg aardig gebaar.

Kortom, het ziet er naar uit dat we er klaar voor zijn. Nog twee mijlpalen en het zou achter de rug moeten zijn. 37 weken en dan uiteindelijk de geboorte. Ik hou jullie op de hoogte.

Okay, deze week is Joan haar verlof pas echt begonnen. Ik vind het lastig om te zien hoeveel moeite haar alles kost. Maar ik kan helaas die buik niet even overnemen van haar. Ik denk dat de foto die ik heb genomen met de groothoeklens heel goed weergeven hoe zij zich moet voelen.

We zijn er eindelijk uit wat betreft de kinderstoel, dus die kan ik ook gaan bestellen en verder hebben we mazzel gehad en een heel leuk setje kinderstoeltjes (met tafel) op de kop kunnen tikken voor een mooie prijs. Ik zal daar later nog wel wat plaatjes van neer zetten.

Weer en weekje verder. Het is nu nog 7 weken tot aan de uitgerekende datum. En Puc is erg aktief in Joan haar buik. Zojuist met z’n tweeen zitten kijken hoe haar buik van links naar rechts beweegt. En de kleine stompt en trapt daar waar ze maar kan. Gelukkig is Joan haar zwangerschapsverlof begonnen en kan ze een klein beetje uitrusten. Zij is echt al de weken aan het aftellen. Ik trouwens ook……

Afgelopen weekend wezen shoppen met Joan, en de kinderkamer helemaal afgemaakt. Kortom nu is er echt niets meer te doen en dat geeft me geen lekker gevoel.

Joan is lekker bezig met het zwanger zijn en ik kan alleen maar afwachten. Tot op heden kon ik dat wel opvangen door de benodigde spullen te kopen, of te rommelen in de kinderkamer. Maarja, alles is zo’n beetje gekocht, en de kinderkamer is klaar. Wiegje staat klaar in onze slaapkamer (opgemaakt en al). Het enige wat er nog te regelen valt is de steek en de blokken om het bed te verhogen.

Kortom ik heb niet echt veel meer om handen en daar baal ik van. Ik heb het dan niet over werk, of de dagelijkse dingen die je moet doen, maar over de dingen die met de zwangerschap te maken hebben.

Gelukkig duurt het nog maar acht weken dus dat overleef ik ook wel weer.

Nu is de kinderkamer echt af, alles wat moet hangen hangt en de draadjes en snoertjes zijn zelf kindveilig weggewerkt. (Okay er rest nog 1 ding (rookmelder) maar dan is het echt klaar).

Verder merk ik aan Joan dat ze sneller moe is en ook de emoties wat heviger worden. Gelukkig ben ik met een hele lieve vrouw getrouwd en kunnen we alles bespreken. Dus lossen we dan ook alles samen op. Wat ik wel heel frappant vind is dat we allebij heel verschillende zorgen hebben. Ik maak me vooral zorgen om de gezondheid van mijn vrouw en onze dochter (zo van, als het maar goed gaat tijdens de bevalling) en m’n meissie maakt zich weer zorgen om hele andere zaken, die voor mij dan weer totaal niet spelen.

Het enige dat ik kan zeggen is dat we wel zullen zien hoe alles loopt en dat ik zeker weet dat we er helemaal klaar voor zijn.

Oja waar ik me pas echt zorgen over maak is de papa yoga avond waar ik vannavond naar toe moet. Ik hou jullie op de hoogte. UPDATE: Het viel dus wel mee, maar ik zal op een later tijdstip verder hierover uitwijden ;-)

Eindelijk heeft baby-dump de kinderkamer bezorgd. We hebben er voor gekozen om hem in elkaar te laten zetten, scheelde weer een hoop werk. Ik mocht me nog wel uitleven op de box want die viel niet binnen de in-elkaar-zet service.

Nu alles er eindelijk staat geeft het toch wel een goed gevoel. Op deze manier krijg je toch een beetje het idee dat je er klaar voor bent. Ik moet nog wel het een en ander ophangen maar dat is bijzaak en zal ik dit weekeinde regelen.

Wat betreft het zwanger zijn; niet veel te melden op het standaard stukje na dan dat de kleine erg aktief is en Joan goed wakker houdt.

Okay dan, eindelijk een succesje met de pret-echo. Een heel klein succesje. Madam lag eindelijk met haar gezicht de juiste kant op, maar er waren teveel omgevingsfactoren die in de weg zaten, om een mooi en helder beeld te krijgen.

Maar we hebben een plaatje van het gezichtje. Jammer genoeg kan je er weinig uit opmaken en het filmpje wat we erbij hebben gekregen is erg rommelig dus niet echt de moeite waard.

Natuurlijk hebben we wel 3x in zeer korte tijd de kans gehad om naar die kleine te kijken en zag alles er keer op keer goed uit. Dus is het toch niet helemaal voor niets geweest.

En op deze manier blijft het toch nog een beetje een verrassing….

Wederom een rustig weekje achter de rug (althans voor mij) Kan alleen melden dat de buren een zoontje hebben, Mika is zijn naam, en het is zo’n schatje. Alles is vrij vlot verlopen en ik kan alleen maar hopen dat het bij ons ook zo soepel gaat.

Volgende week 2e poging om de pret-echo goed te krijgen, ik ben benieuwd

Deze week weer wat fotos gemaakt van Joan haar buik, kijk maar eens hier. En ik zal in de toekomst wel wat meer fotos plaatsen maar die komen dan uiteindelijk op mijn foto site.

En natuurlijk de 4D echo, de dame in kwestie weigerde om mee te werken. Ik had me er juist zo op verheugd maar ze weigerde om haar snufferd te laten zien. Zoek maar op ‘pret-echo‘ en je vind het artikel vanzelf. Gelukkig mogen we volgende week terugkomen voor een herkansing.

Naast het voelen bewegen is het nu ook mogelijk om de kleine te zien als ze beweegt. Joan wordt er gek van om dat het allemaal erg onrustig is in haar buik en het haar vooral wakker houdt tijdens de nachtelijke uurtjes.

Verder gaat het allemaal z’n gangentje voor zover ik kan inschatten. Dit weekend ‘oma’ Ineke over de vloer gehad en de dames hebben zich prima vermaakt (kortom ze zijn wezen winkelen).

Gisteren dagje naar Engeland geweest voor mijn werk en dan besef je ineens toch net even een beetje extra dat je papa wordt. Bepaalde dingen worden minder belangrijk en andere juist weer belangrijker. (maar daar later misschien meer over)

Dit weekend bij Jacq en Dennis langs geweest, was erg gezellig en leuk zitten spelen met hun dochters. Alvast een beetje oefenen hoort er ook bij hè. Verder valt er niet veel te melden. Wel nog een beetje zitten zoeken op het internet naar leuke dingen maar er is gewoon te veel leuks. 

En verder is het gewoon afwachten….

Weer een weekje verder, en eigenlijk niet veel te melden. Joan geeft wel aan dat Puc erg aktief is en het leuke is dat ik het nu ook kan zien. Je ziet die kleine gewoon bewegen en schoppen en slaan in mama haar buik. Is wel allemaal erg vermoeiend volgens Joan. Ze is dan ook vaak moe de laatste tijd maar daar kan ik me wel iets bij voorstellen als je naar de omvang van haar buik kijkt.

Ik zal binnenkort wel kijken of ik een paar mooie fotos kan plaatsen van de buik….

Joan heeft een griepje, en voelt zich beroerd. Is best wel eng omdat je dan ineens stil staat met het besef dat je vrouw moet oppassen met wat voor medicijnen ze neemt omdat het anders schadelijk voor de kleine kan zijn. Kortom je gaat je ineens beseffen dat je voorzichtig moet zijn met die kleine.

Niet dat ik me dat niet eerder besefte, maar het komt nu gewoon heel erg dichtbij. En tegelijkertijd geeft je dat een goed gevoel, het besef dat je papa aan het worden bent.

Het wordt dus een dame, en we hebben zelfs al de namen die we gaan geven (maar ik zeg niets, iets moet toch een verrassing blijven).

Kortom ik zal maar vast gaan wennen aan de pokdalige pubers die over 16 jaar op de stoep staan. Jongen of meisje, het maakt me echt niet uit. Ik hoop alleen wel dat het een stoere meid wordt en niet een teutebel. Maar ik heb de stille overtuiging dat de ouders daar invloed op hebben.

Verder gewoon een lekker weekje achter de rug zonder veel bijzonderheden.

Oja nog wel wat coole dingen gekocht voor Puc, ik kon het niet laten.

Volgende week eindelijk de 20 weken echo. En dan zullen we weten of PJ een jongentje of meisje is. Als ik heel eerlijk ben maakt het me niets uit

Ik ben alleen bang dat ik me over een meid meer zorgen ga maken, en zoals mijn moeder zo mooi zei, “ik hoop dat het een jochie wordt, want dan weet ik tenmiste hoe het moet”. Dat gevoel heb ik ook wel een beetje.

Aan de andere kant, zegt iedereen dat meiden altijd naar pa trekken. Ik mag het hopen, sorrie Joan (hehehehe)

Vandaag geprobeert om Joan te fotograferen maar was helaas niet helemaal naar mijn zin. Gelukkig loopt ze nog wel even met een dikke buik. En dik is ie. Lijkt wel of ze volgende week al gaat bevallen. Kan ik haar wel leuk mee plagen, mijn eigen dikkie dik……

Verder niet zo veel te melden, behalve dan dat de kleine rustig wordt van mijn hand. Joan voelt hem trappen en schoppen en als ik mijn hand dan op haar buik leg, wordt ie rustig en kan ik hem niet meer voelen….. zal binnenkort wel beter worden (hoop ik)

Er valt niet echt veel te melden, behalve dan dat ik de kleine wat vaker voel. Al is het heel erg licht.

En we hebben een stethoscope gekocht om te kunnen luisteren. Tot op heden met slechts kleine sucsesjes. Morgen weer naar de VK, en dan heb ik wellicht wat meer te melden.

Oja rook nog steeds niet dus kan nu wel zeggen dat ik ervan af ben. Dus geen nieuwe updates op dat gebied meer.

Nieuwe jaar is begonnen en ik kan niet wachten tot we weer naar de VK mogen, kan ik het hartje weer horen. verder heb ik geregelt dat we kinderopvang hebben.

Was achteraf toch allemaal weer lastiger dan ik had verwacht, maar het is gelukt. De keuze is gevallen op Beregoed (http://www.bere-goed.nl/index.htm). Ik heb leuk staan kletsen met Graddy een leidster en het klikte. Kortom Joan en ik hebben besloten dat deze het maar moet worden. Mooie is dat ze ook plek hebben op de dagen dat wij willen, vanaf het moment dat wij willen.

rook update: Nog steeds niet gerookt!

Weer een weekje verder, en tevens een jaartje verder.

Net de feestdagen achter de rug (weer kunnen oefenen met Pittie haar kids) en verder eigenlijk weinig gedaan. Joan heeft wel voor het eerst de kleine in haar buik gevoelt en dat zijn dan van die momenten dat ik jaloers ben. Ik moet nog een hele tijd wachten voordat ik wat kan voelen.

rook update: Heb een paar trekjes genomen toen Stef hier was om te kijken hoe ik daarop zou reageren. En ja hoor het is nog steeds lekker. maar gelukkig was ik sterk genoeg om niet meteen weer te beginnen. Kortom, test geslaagd!

Hopelijk wordt het deze week een wat blijere week. Het begint in ieder geval al goed. Kregen te horen dat pa a.s. woensdag weer het ziekenhuis uit mag (terug naar het verzorgtehuis) en we hebben eindelijk het hartje gehoord van onze toekomstige koter.  Als ik de verhalen mag geloven op het internet krijgen we, gebasseerd op de hartslag, een meid. Alles boven de 140 slagen per minuut wordt een dame en alles er onder een jongen. Bij ons was het 152 slagen per minuut. En ding is zeker en dat is dat het een drukke koter is. Natuurlijk is het bakerpraat dat je aan de hartslag kan afleiden wat het zal worden. We zullen gewoon moeten wachten tot week 20 als we weer een echo krijgen. Dan kunnen ze ook bepalen wat het gaat worden.

Pa mocht dus nog niet uit het ziekenhuis. Wordt nu volgende week. Gezeur met zijn rolstoel en taxi vervoer en dergelijke. Hij was tevens jarig afgelopen vrijdag. Hij is 66 geworden.

rook update: nog steeds geen peuk aangeraakt en dat terwijl ik steeds vaker mijn pillen vergeet. Ben wel 5 kilo aangekomen, maar dat was te verwachten, ben al lang blij dat het er geen 10 zijn zoals vroeger als ik trachtte te stoppen. Je kan het natuurlijk ook opvatten dat ik in alle aspecten met Joan mee doe (dus zelfs met het buikje)

Deze week baby technisch niet zo veel te melden.  Voor zover we kunnen beoordelen gaat alles nog voorspoedig en wordt mijn meissie steeds dikker en dikker.

Naast dit alles loopt het niet helemaal lekker met mijn vader. Hij is weer opgenomen in het ziekenhuis en het was weer kantje boord. Ondertussen is hij wel weer wat opgeknapt, maar helemaal zeker zijn we natuurlijk nooit wat hem betreft. Vocht achter de longen was het dit maal. Hopelijk mag hij over een paar dagen weer terug naar het Zonnehuis (Revalidatie centrum). Daar heeft hij het volgens mij wel naar zijn zin.

Moeilijkste vind ik de gesprekken en opmerkingen dat hij er geen zin meer in heeft. Dat het voor hem wel afgelopen mag zijn. Ik kan hem geen ongelijk geven maar dat gaat natuurlijk niet zonder emoties. Het moeilijkste in deze vind ik om niet te zelfzuchtig te zijn.

Los van het emotionele kant van het verhaal is er voor de ingewijde ook nog de materialistische kant, en dat maakt me echt kwaad. Zeker als je kijkt naar de Nederlandse rechtsstaat. Wat een aanfluiting. Nader onderzoek heeft ons geleerd dat als Pa nu zou komen te overlijden en ik de nalatenschap zou weigeren (schulden en openstaande rekeningen)  De nalatenschap automatisch overgaat op ons ongeboren kindje. Deze is nog niet in staat om de nalatenschap te verwerpen dus als hij (of zij) geboren wordt moet dit als nog gebeuren. Joan en ik staan dus twee keer voor de kosten van verwerpen. Dat maakt me kwaad……

rook update: Week 6 – Nog steeds geen peuk aangeraakt ongeacht het feit het de afgelopen dagen wel erg moeilijk was.

We hebben deze week de uitslag van de combinatie test gekregen en deze was positief. Er valt dus wederom een last van mijn schouders. Ik moet wel toegeven dat ik me nog steeds afvraag wanneer het mis gaat. Dit is een gedachte die door mijn hoofd speelt waar ik maar niet vanaf kom. Ik voel me waarschijnlijk pas helemaal gerustgesteld als ik die nozem in mijn armen hou en met mijn eigen ogen zie dat alles goed is. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. 

Verder dit weekend dus lekker wezen shoppen met mijn schoonmoeder en wezen eten bij Pitty en de kids. Allemaal erg gezellig en leuk…..

rook update: week 5 gaat van start en ik vergeet steeds vaker mijn pil in te nemen. Weet niet of dat een goed teken is. Afgelopen weekend had ik het erg moeilijk tijdens het bedrijfsuitje van Joan. Allemaal rokende mensen om me heen en de verleiding was erg groot. Plus dat ik ook die dag vergeten was om mijn pil in te nemen. Maarja ik hou het nog steeds vol…

Vandaag is week 13 begonnen, en ik kan je zeggen dat ie erg goed begonnen is. Heb weer grote grijns op mijn gezicht en durf weer een beetje adem te halen. Vandaag een uiterst levendige foetus gezien op de 12 weken echo en we hebben zelfs de vingertjes en duimpjes kunnen tellen.

Kan je nagaan en dan is het nog maar 5,7 cm groot.

Joan slaapt slecht de laatste tijd en dat wordt helaas nog niet beter. Is erg lastig omdat ik juist probeer om vroeger naar mijn werk te gaan. Helaas wordt ze dan ‘s morgens vroeg wakker en komt ze dus eigenlijk slaap te kort. Ik hoop voor haar dat dit gauw beter wordt

Afgelopen weekend lekker wezen shoppen, box, kinderkamer, en babybadje. Verder ook maar meteen een babyfoon en andere leuke dingen aangeschaft.

Mijn moeder was zo lief om ons de kinderkamer kado te doen, netzo als een tijdje terug we van mijn schoonma de kinderwagen hebben gekregen. Het is erg leuk om te zien hoe de twee oma’s to be nu al genieten van hun kleinkind

rook update: vandaag aan week 4 begonnen en ik vind het nog steeds moeilijk. Maar nog steeds niet gesmokkelt.

Chaos in mijn kop, er raast van alles door mijn hoofd en dat maakt het er niet makkelijker op. Deze week zullen we wellicht weer een hoop nieuwe indrukken krijgen; Verloskundige, Combinatietest, 3e echo. Kortom genoeg om mee bezig te zijn.

Toch ook wel wat zorgen van ons zelf uit. En bij mij konden die nog niet echt weg worden genomen door de verloskundige. Het feit dat zij ook niet de hartslag kon vinden helpt niet echt. We zullen dus echt moeten wachten tot dat we de echo te zien krijgen volgende week dinsdag.

Op dit moment kan ik alleen maar hopen dat we dinsdag een gezonde foetus zien en alles nog volgens plan verloopt, tot die tijd zal er waarschijnlijk nog wel van alles door mijn hoofd spoken. We houden jullie op de hoogte.

rook update: nu bezig aan mijn 3e week niet roken, en ik wordt knettergek. dat je na 2 weken door het zwaarste punt heen bent is dan in mijn optiek volslagen bullshit. Maar ik houd vol en heb nog geen peuk aangeraakt.

Zo juist terug van een bezoekje aan mijn vader. We werden vanmorgen gebelt door het verpleegtehuis dat het echt niet goed ging. We moesten ons er maar op voorbereiden dat het wel eens afgelopen kon zijn. Kortom wij op stel en sprong richting Doorn. Toen we daar aankwamen ging het gelukkig al een stuk beter met hem. Was nog niet helemaal bij maar de momenten dat hij bij was had hij weer praatjes (bij hem altijd een goed teken).

Ik heb hem nog maar eens gewezen op zijn belofte dat hij de geboorte van zijn kleinkind zou meemaken. Laten we hopen dat hij deze belofte waar maakt….

Sinds ik gestopt ben met roken, nog geen peuk op gestoken. Kortom niet 1 keer gesmokkelt. Moet wel zeggen dat het me erg zwaar valt. Maarja toch nog maar even volhouden.

Sowieso een naar weekje achter de rug. Nog steeds grieperig (nu al de 3e week). De dokter had in mijn oor gesneden om een bultje weg te halen en nu heb ik er een grotere bult voor in de plaats gekregen (kortom, volkomen zinloze actie). En begonnen op nieuwe klus op mijn werk waarvan ik nog niet weet wat ik er van moet vinden. De tijd zal het leren.

Deze week wel de nieuwe kinderwagen/buggy/autostoeltje/maxicosi/boorschappenkar/reiswieg/combi opgehaald en gisteren samen mee lopen experimenteren. Dat ding heeft gewoon te veel opties, vraag me af of we ze ooit allemaal zullen gebruiken. Maar 1 ding weet ik zeker, hij is wel supercool….

Nu is het verder wachten op het eerste bezoek bij de verloskundige volgende week.

10e week is begonnen, en ik ben gisteren, zoals beloofd, begonnen met het stoppen met roken. Valt me behoorlijk zwaar moet ik zeggen. Als die kleine later gaat roken dan draai ik hem persoonlijk zijn nek om. Verder is er nog niet zo veel verandert. Behalve dat Joan haar buien heeft en dan weet te vertellen dat ik sjacherijnig ben, tja ik buig maar mee op de Kluun manier. Verder is ze hardstikke lief en ben ik super trots op haar.

Het leuke is dat je nu ook echt gaat zien dat ze zwanger is. Nog even en ze kan er echt mee gaan lopen pronken.

Weer een weekje verder. Beetje grieperig deze week maar daar komen we ook wel weer overheen.

Ik kan niet wachten tot het zover is voor de volgende echo. Opzich wel weer een spannend moment omdat we dan ook de combinatie test krijgen waar we even op de uitslag zullen moeten wachten.  Verder valt er niet veel te melden, alles lijkt goed te gaan en Joan voelt zich goed. En ik zie al een buikje bij haar onstaan…..

Alles is een beetje aan het bezinken, heb nu wel echt het gevoel dat ik een zwangere vrouw thuis heb. En verder ben ik lekker met deze website bezig geweest zodat mijn kop ergens anders mee bezig was.

Volgens mij komt het echte besef veel later pas.

Ik ben best wel jalours als ik Joan zo hoor over wat ze voelt. Toch jammer dat je als papa dat allemaal niet meemaakt. Als papa merk je het alleen als je vrouwtje sjacherijnig of moe is. En de leuke gevoelens gaan een beetje aan je voorbij. Zal ik toch moeten wachten tot dat de baby begint te trappelen en je het hartje kan horen. Het kan mij allemaal niet snel genoeg gaan.